'Matten met moslims', dat noemen we gewoon extreem-rechts

Nederland heeft vandaag de dag een aantal nieuwe taboes. Je mag tegenwoordig mensen niet meer extreem-rechts noemen, behalve als het echte neonazi’s zijn (met echte hakenkruizen en Hitlergroeten enzo). Geert Wilders, maar ook de opiniewebsite De Dagelijkse Standaard komen dankzij dit taboe er altijd maar weer mee weg. Ze hoeven geen verantwoording af te leggen van hun extreme meningen, die toevallig ook nog eens rechts zijn. Als iemand kritiek heeft, dan is dit ‘demoniseren’ of een ‘Godwin’. Lekker makkelijk.

Om heel eerlijk te zijn, ik maak mij de laatste tijd helemaal niet zo druk meer over Geert Wilders. Dit laat ik liever over aan de streetfighters van links Nederland, René Danen en Peter Breedveld. Dat een aantal PVV-Kamerleden opstapte vond ik zeer vermakelijk, maar niet echt wereldnieuws.

Het PVV-verkiezingsprogramma vond ik ook niet opzienbarend. Het was net als het programma van 2010 weer geschreven in een provocerend proza en was bovendien voor 50% toch niet uitvoerbaar (aldus Wilders zelf in de achterkamertjes). Ook de jeremiades van Neêrlands meest verzuurde opiniewebsite, De Dagelijkse Standaard dus, doen mij het bloed nog zelden koken. Ik ben misschien enigszins flegmatisch geworden. Maar misschien ligt het ook wel aan de komkommertijd.

Om een lang verhaal, dat een beetje flauw begint te worden, kort te maken, vanochtend was ik dus eindelijk weer eens echt boos. Deze keer vanwege een zeer suggestief schrijfsel van Joost Niemoller (ja, hij weer) op De Dagelijkse Standaard.

In het artikel met de schreeuwende kop ‘Het wordt weer matten met moslims in Berlijn’ (toegegeven, ‘matten met moslims’ allitereert wel mooi) schrijft Niemöller over het anti-islamclubje Pro-Deutschland. Dit extreem-rechtse stadscommando (mijn woorden, natuurlijk niet die van Niemöller) is uit op ruzie. Pro-Deutschland wil namelijk in een Turkse wijk in Berlijn gaan demonstreren met de Mohammed-cartoon van Kurt Westergaart, met als doel dat de vlam in de pan slaat en er rassenrellen (wederom mijn woorden) komen.

Niemöller beschouwt Pro-Deutschland een beetje als een dappere Gideonsbende, en denkt dat juist de ‘antifascistische groepen’ (deze aanhalingstekens zijn van Niemöller) voor geweld zullen zorgen, want zij zouden het op de politie hebben voorzien. Ook puriteinse moslims, de vermaledijde salafisten, zijn volgens Niemöller uiteraard uit op geweld. In Bonn was er een incident waarbij een agent door een salafist werd doodgestoken. Ergo: als het uitloopt op rellen, dan zijn linkse anarchisten en de moslims hier verantwoordelijk voor. Vaderlandslievende Duitsers houden zich daarentegen verre van geweld, als we 1870-1871, 1914-1918 en 1933-1945 even buiten beschouwing laten (mijn woorden).

Natuurlijk, Niemöller roept zelf natuurlijk niet op tot geweld, maar hij lijkt een escalatie die uitloopt op geweld wel toe te juichen. Daarom is zijn ronkende reportage ook zo eng, en daarom ben ik ook echt weer boos deze keer. Het allerengste is echter, dat Joost Niemöller het (volgens mij) allemaal bloedserieus meent.

Als Columnist Theodor Holman zegt dat hij Anders Breivik begrijpt, probeert hij zo veel mogelijk mensen naar zijn toneelvoorstelling in De Balie te krijgen. Holman is een lul (excusez le mot), maar niet meer dan dat.

Niemöller en ook sommige andere auteurs van De Dagelijkse Standaard daarentegen zijn net als de salafisten ware gelovigen. Zij denken, volgens mij, echt dat het vitriool dat uit hun pennen komt de enige waarheid en weg tot het heil is, de weg naar Utopia, het Nieuwe Jeruzalem, Welthauptstadt Germania.