Maxime Verhagen ziet Europees licht

Het voorstel van minister van Verhagen om de Europese Commissie een grotere invloed te geven bij het beoordelen van het economische beleid van de EU-lidstaten lijkt het gebrek aan daadkracht in de EU niet te verhelpen.

Maar die tijd is voorbij. Deze week stond er opeens een opiniebijdrage over Europa van hem in De Volkskrant. Hij wil dat landen die een puinhoop maken van hun economische beleid, een boete moeten kunnen krijgen. Wie beoordeelt dan of landen wel voldoende hun best doen? Dat moeten niet de EU-landen zelf doen, maar de Europese Commissie “moet zwakheden en risico’s van nationale economieën in kaart brengen.” Zo, die zit. Alleen was al bij een Europese top in maart 2011 afgesproken dat de Europese Commissie de toestand van de nationale economieën voortaan in kaart zou brengen. Het was na die top alleen niet duidelijk of de Europese Commissie iets mag doen met de feiten die ze constateert. Verhagen zegt daarover dat de Commissie een “strenge en onafhankelijke rol” moet krijgen. Wat hij daarmee bedoelt zegt hij er niet bij.

De Commissie is nu al onafhankelijk, maar belangrijke voorstellen moeten ook bij de Raad van Ministers, dus de lidstaten, worden ingediend. Het lijkt zeer onwaarschijnlijk dat Frankrijk en Duitsland bereid zijn dat te veranderen. Maar neem nu eens aan dat in een vlaag van verstandsverbijstering Merkel en Sarkozy het goed vinden dat de Europese Commissie meer invloed krijgt op het economische beleid van de lidstaten. Het wordt dan nog meer dan nu belangrijk wie de belangrijkste touwtjes in handen heeft bij de benoeming en de verdeling van de commissarisposten.

Het lijkt voor de hand te liggen dat Frankrijk en Duitsland wel een paar extra touwtjes zullen opeisen. Zijn we even ver van huis als voorheen. Verhagen heeft wat Europees licht gezien, maar het helpt nog niet de duisternis van de Europese besluitvorming op te klaren.