Met spoed gezocht: vrienden!

Dit is niet zomaar een stukje om een mening te ventileren, dit is een oproep! Eigenlijk een noodkreet! Ik zoek vrienden! Liefst meteen, om nog wat op te kunnen bouwen, want al in 2015 zouden hun vriendendiensten onmisbaar kunnen worden. Ik zoek vrienden die me willen helpen om boodschappen te doen, die mijn huis stofzuigen, die desnoods bereid zijn mijn billen te wassen.

Begrijp me goed, ik mankeer helemaal niets, maar het noodlot ligt altijd op de loer. En als het toeslaat, staat professionele zorg straks niet meteen voor me klaar. Eerst moet ik bij mijn sociale netwerk aankloppen, zegt Martin van Rijn, de staatssecretaris die erover gaat. Pas als er niemand te vinden is die me kan helpen, wil de overheid bijspringen, maar niet zonder te proberen me een poot uit te draaien. Martin van Rijn gaat de zorg hervormen ‘want het moet goedkoper’. Omdat het voor de economie beter zou zijn als we onze euro’s aan auto’s uitgeven dan aan zorg. Of aan of buitenkeukens, hogedrukspuiten, vliegtickets.

Misschien moet ik mijn oproep vooral richten aan werkenden in de zorg. Zij zitten straks werkloos thuis, dus kunnen ze wat terugdoen voor hun uitkeringscenten. En omdat niet elke vriend even geschikt is. Mijn huidige vriendschappen zijn vaak gebaseerd op een klik van intellectuele aard of een gedeelde interesse. Gemeenschappelijk belang dus, terwijl een verzorgingsrelatie één kant op gaat.

De garantie dat ik tot wederdienst bereid ben kan ik helaas onmogelijk geven, hoe vanzelfsprekend dat ook zou zijn. Ik zou wel willen, aan mijn morele principes ligt het niet, maar zoals iedereen heb ik mijn eigenaardigheden. Een rotzak ben ik echt niet, ik doe geen vlieg kwaad en ben niks te beroerd om eens een handje toe te steken. Maar ik ben geen Florence Nightingale, haar onbaatzuchtige genen bezit ik gewoon niet.

Ik zeg het maar eerlijk want tot het slag mensen dat beloften doet en zich er niet aan houdt, wil ik niet horen. Behalve dat ik mijn tijd hard nodig heb om rond te komen en om het huishouden draaiende te houden, heb ik egoïstische behoeften waar ik erg aan hecht, zoals lichaamsbeweging, zelfontplooiing en ontspanning. Het zal de meesten bekend voorkomen dus ik reken op enig begrip.

Heb ik je nog niet afgeschrikt dan kan je mijn eventuele vriendschap ook als een kansrijk gokje zien. Dat ik je hulp nodig heb is namelijk relatief onwaarschijnlijk. Onnodige risico’s mijd ik en ik leef gezond dus het zou zomaar kunnen dat ik op mijn vijfennegentigste ineens dood van mijn racefiets val met een hartstilstand – elk hart houdt er een keer mee op – terwijl jij al jaren ligt te kwijnen. Hopelijk goed verzorgd, maar niet per se door mij.

Zo kunnen we het doen: we worden vrienden, jij rekent nergens op als je hulpbehoevend zou worden, maar ik compenseer alvast van tevoren. Terwijl jouw onbaatzuchtige vriendendiensten waarschijnlijk nooit nodig zijn. Ik maak je aan het lachen, ik schrijf een leuk verhaaltje voor je of een gedicht. Filmpje, etentje, misschien is er zelfs een seksuele klik. Dus als het niet tegenzit profiteer jij nog het meeste van onze vriendschap. Afgezien van de staatssecretaris.