Multiculturalisme is een onzin ideologie

David Cameron heeft een bezoek aan München gebruikt om het belang van ‘being British’ te benadrukken. De reden waarom hij het via die omweg speelde, is niet helemaal duidelijk, maar zijn aanval op multiculturalisme loopt parallel met wat collega Merkel een paar maanden geleden poneerde. Het blijft curieus om te zien dat politici zoals Cameron en Merkel te hoop lopen tegen iets dat zo verward is als ‘multiculturalisme’. Er is, ik herhaal het maar weer eens, nooit een beleid geweest om culturele eilanden te laten ontstaan. Niet in Engeland, niet in Duitsland, niet in Nederland. In Duitsland zou je het anti-Turkse Duitser beleid zo kunnen kwalificeren, maar dat bestond niet uit het toelaten van een andere cultuur als eiland maar het weigeren van Duits zijn zelfs aan kinderen en kleinkinderen van Turken die in Duitsland waren geboren en opgegroeid.

Laten we duidelijk zijn: multiculturalisme is een onzin ideologie. Ik heb dat al eerder opgeschreven, het is niet nodig het hier te herhalen. Maar het is ook een ideologie die door geen enkel land is gepraktiseerd. De stap die kort door de bocht activisten maken, zoals de wakkere regeringskrant, om multiculturalisme als doelstelling (wie had die doelstelling, vraag ik dan?) te verwarren met multicultureel als bijvoeglijk naamwoord, is opzettelijk en ideologisch gekleurd. Dat wil zeggen, hij probeert het verhaal van anti-liberale VVD’ers en PVV’ers te ondersteunen dat er ooit beleid geweest zou zijn dat onder die vlag kan varen.

Multicultureel is onze samenleving en zij zal dat hopelijk nog lang blijven. Moeten immigranten geholpen worden om snel te kunnen meedoen in een samenleving? Ja, natuurlijk. Daarover is geen verschil van mening. Moeten Nederlanders, Britten en Duitsers met een etnische achtergrond speciaal behandeld worden? Nee, onzin natuurlijk. Zij zijn burgers als alle andere. Is moslim radicalisme een probleem? In Nederland valt dat nogal mee. De cijfers van de AIVD zijn duidelijk, er is geen sprake van een grootscheepse dreiging, niet groter dan het andere gewelddadige activisten. Fortuyn werd door een van hen gedood, Van Gogh door een gestoorde man. Helaas is het juist de gestoordheid van onze volksvertegenwoordiger in het beklaagdenbankje die opnieuw en bij voortduring een geloof denigreert, verdacht maakt en de gelovigen vertelt dat ze van hem niet mogen geloven die zou kunnen leiden tot radicalisme. Wilders is de beste recruteerder voor radicale moslimgroepjes. Het is een bewijs van het succes van de Nederlandse samenleving dat zijn haatzaaierij niet leidt tot meer radicalisme.

Cameron en Merkel (en Sarkozy in een eerder, even duidelijk politiek gericht offensief) proberen een ander onderwerp op de agenda te zetten: de identiteit van individuele landen. Dat is een valide onderwerp maar niet in deze context. Ik ga graag de discussie aan over onze Nederlandse identiteit bijvoorbeeld met iedere scherpslijper, zelfs kwaadwillenden als Bosma en Fritsma. Onze historische identiteit is zodanig vervlochten met diverse culturen en permanente immigratie en integratie dat een goed debat daarover alleen maar positief kan werken. Helaas is het enige wat Cameron, Merkel en Wilders bereiken dat een open debat niet kan plaatsvinden.

Dit stuk verscheen eerder op de website van Frans Verhagen