Er komen nieuwe desinformatiecampagnes rond de ramp met de MH17

Rusland wijst alle verantwoordelijkheid voor de ramp met de MH17 af. De door het Kremlin gecontroleerde nieuwszender RT citeert de woordvoerder van president Poetin, die stelt dat zijn land de resultaten van het internationaal onderzoek net zo min accepteert als vertrouwt. Minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov vergeleek het allemaal met de affaire rond de vergiftiging van vader en dochter Skripal. Ook nu werden vermoedens weer als feiten uitgevent. “Als onze partners besloten hebben om teneinde hun politieke doelen te bereiken over te gaan tot speculaties, nu het aankomt op de ergste menselijke tragedie met honderden slachtoffers, laat ik het over aan hun geweten”, zo zei hij.

Daarmee is er geen beweging gekomen in de Russische houding. De autoriteiten van dat land accepteren de bewijsvoering niet. Woordvoerders zullen de verantwoordelijkheid van hoog tot laag blijven ontkennen.

Dat is één kant van de zaak. Het zal daar niet bij blijven. In de afgelopen jaren al zijn er uitgebreide desinformatiecampagnes op touw gezet om het publiek in verwarring te brengen. Steeds opnieuw doken er “getuigen” op die iets heel anders gezien hadden dan een Buk-raket. Of die raket kwam niet uit een Russisch maar uit een Oekraïens arsenaal, of er waren Oekraïense toestellen in de buurt. De verhalen zijn zeer uiteenlopend en spreken elkaar inhoudelijk soms tegen maar ze hebben gemeen dat de aandacht wordt afgeleid van de Russische verantwoordelijkheid. Tegelijkertijd wordt geprobeerde om de deelnemers aan het officiële onderzoek naar de ramp in diskrediet te brengen. Datzelfde geldt voor de speurders van de Bellingcat wizkids. In het eerste bericht van RT is daar al iets over te vinden. Zo zou de onderzoeksgroep ten onrechte beweren dat er geen Oekraïense Buks in de buurt van het rampgebied waren geweest.

Het valt te verwachten dat er rond de MH17 een tsunami aan nepnieuws Europa zal bereiken. Die berichten zullen allemaal twijfel zaaien aan de uitslag van het onderzoeksrapport, dat een specifieke Buk-raket naast het passagierstoestel is ontploft. En dat die kwam uit het arsenaal van de 53 e brigade uit Koersk.

Een tweede lijn is al door minister Lavrov ingezet: er zit méér achter. Dat onderzoek en die beschuldiging aan het adres van Rusland hebben een politiek doel. Het gaat niet om de waarheid.

Dit is een heel gebruikelijke strategie in de psychologische oorlogsvoering: je moet de innerlijke overtuiging van de tegenstander aan het wankelen brengen. Het is daarbij niet de bedoeling om het westerse publiek ervan te overtuigen dat Rusland in dit opzicht de blanke onschuld is. Het is al goed genoeg als hier de overtuiging postvat dat er een luchtje aan dat onderzoek zit. Dat niemand er belang bij heeft als de echte waarheid aan het licht komt bijvoorbeeld, de Russen niet maar onze regeerders (van de kartelpartijen, door Brussel aangestuurde marionetten) evenmin. Dat is al voldoende. Daarbij maken de Russische nepnieuwsproducenten gebruik van bestaande gevoelens van wantrouwen in het westen ten opzichte van de politiek en de gevestigde media. Hier is een voorbeeld van zo’n bericht , gepubliceerd op een Italiaanse site met de naam “Spreekverbod. Wij horen wat de werkelijkheid aangeeft”.

Omgekeerd zullen ons de komende tijd zeker berichten gaan bereiken waaruit blijkt dat Russische strijdkrachten zeer bewust de MH17 uit de lucht geschoten hebben en dat daar een of andere sinistere bedoeling achter zat. Die heeft dan te maken met de destabilisering van de  regering in Kiev, de annexatie van de Krim en de door Moskou gesteunde afscheidingsbewegingen in het oosten van Oekraïne. Niet valt in te zien welk belang Rusland erbij had om de MH17 neer te schieten.

Het kan haast niet anders of iemand ergens in de commandostructuur heeft een fatale vergissing begaan en dat passagiersvliegtuig aangezien voor een militair object. Nu probeert Moskou de schade te beperken, niet door ruiterlijk toe te geven dat er iets verschrikkelijks is misgegaan en dat alles tot de bodem zal worden uitgezocht, maar door de feiten te verbloemen zoals men dat ook in de Sovjet-Unie en het oude tsarenrijk placht te doen. Zo ettert de wond door in plaats van dat hij kan helen.

Ondertussen blijft een zeer wezenlijke vraag buiten beschouwing: wat deed de MH17 daar? Waarom lieten westerse vliegtuigmaatschappijen hun toestellen boven oorlogsgebied vliegen? Wie precies zijn daar verantwoordelijk voor? Waarom namen zij niet het zekere voor het onzekere? En vooral: is er op dat gebied sinds de MH17 misschien iets geleerd of wordt die frivole praktijk nog gewoon voortgezet?