Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

'Nooit meer fascisme' is 'Toch weer fascisme' geworden

  •  
04-05-2019
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
1180 keer bekeken
  •  
40099901860_8f983858d3_z

© Cc-foto: Johan Wieland

In plaats van de nieuwe fascisten te bestrijden met alle mogelijke middelen kiest men massaal voor wegkijken, "in gesprek gaan en de verbinding zoeken", terwijl alle alarmbellen af zouden moeten gaan.
Op 4 mei zijn we twee minuten stil. Met deze twee stilte minuten herdenken we een stuk geschiedenis waarvan we zeggen dat we dit nooit meer willen meemaken in Nederland. Dat is wat we in en rondom die twee minuten stilte zeggen: “Dit nooit meer.”
We herdenken een tijd waarin het slecht ging met de economie en waarin politieke partijen de vluchteling, de mensen met een ander geloof neerzetten als zondebok. Zij waren het die onze banen inpikten, die de woningen kregen en die de samenleving overnamen. We sloten de grenzen voor vluchtelingen en hun lot deed ons niets. De fascistische partij nam de macht over in Duitsland en hun geluid was in Nederland ook groot en sterk.
Vijand Het fascisme kreeg in heel Europa voet aan de grond en de haat in de samenleving groeide. Duitsland bezette Nederland en het bombardement op Rotterdam sloeg letterlijk het hart uit de stad waar ik woon. Mensen met een ander geloof, een andere kleur, een andere seksuele geaardheid of een beperking werden opgepakt door de vijand maar vooral ook door onze politie en medeburgers als collaborateurs. In vijf jaar tijd heeft een schokkende hoeveelheid mensen de dood gevonden binnen het fascisme, een stuk van onze geschiedenis waarvan we met recht zeggen dat dit nooit meer zou mogen gebeuren.
De periode rond 4 mei was in het gezin waar ik opgroeide altijd erom beladen en zwaar. Met een vader die lange tijd in een werkkamp had gezeten en die de trauma’s uit die periode nooit heeft kunnen verwerken en na die periode zowel lichamelijk als geestelijk voor altijd was beschadigd. Dat nam ik mee en over in mijn leven. De laatste jaren is het anders geworden. De vlag halfstok hangen doe ik al jaren niet meer en het sombere donkere gevoel heeft langzaam maar zeker plaatsgemaakt voor enorme woede.
Wegkijken Want “Nooit meer fascisme” is “Toch weer fascisme” geworden. In plaats van de nieuwe fascisten te bestrijden met alle mogelijke middelen kiest men massaal voor wegkijken, “in gesprek gaan en de verbinding zoeken”, terwijl alle alarmbellen af zouden moeten gaan. Dat de Nacht van de Vluchteling vanuit Westerbork afgelast is wegens bedreigingen en intimidatie is naast een schande ook symbolisch voor onze tijd. Westerbork was ooit een vluchtelingenkamp, betaald door de Nederlandse Joodse gemeenschap om Joodse vluchtelingen op te kunnen vangen. Triest dat zo’n instituut gezwicht is voor extreemrechts. Juist vanwege de geschiedenis was het goed geweest om de rug recht te houden.
Want wat zich vandaag manifesteert, lijkt toch verdacht veel op iets dat we in de jaren ’30 van de twintigste eeuw ook zagen. Diezelfde ontkenning van racisme en discriminatie en uitsluiting, omdat wegkijken nu eenmaal gemakkelijk is, zeker als het jou niet persoonlijk raakt. Het is pijnlijk om te bedenken dat ook dit een Nederlandse traditie is die hoognodig aan verandering toe is.
De laatste jaren zien we dat politieke partijen mensen op basis van hun geloof, hun afkomst en hun kleur als anders, als minderwaardig neerzetten. De grenzen moeten dicht, mensen die op de vlucht zijn voor oorlog en geweld zijn niet welkom want “ze nemen onze banen af, krijgen alle huizen, door hen krijgen onze ouderen geen zorg meer en groeit de criminaliteit”.
Verzet Niemand lijkt te willen horen dat we deze verhalen eerder gehoord hebben en te willen zien wat deze politieke partijen ons toen gebracht hebben. Ook nu zien we juist deze partijen groeien. Hun zondebokpolitiek, zonder ook maar enige onderbouwing, trekt stemmen. In de politiek schuiven de gevestigde partijen mee in dit geluid van haat en fascisme in plaats van felle weerstand en verzet tegen dit geluid te bieden.
Met het Forum voor Democratie is het fascisme anno 2019 duidelijk zichtbaar terug in onze samenleving. Het zit in onze gemeenteraden, onze Provinciale Staten en Tweede Kamer en het komt met een enorme dreun onze Eerste Kamer in. Maar in onze samenleving blijft het te stil. Want we moeten ‘verbinden’, de witte pijn begrijpen en de hand reiken naar deze fascisten om dan samen onze samenleving te versterken.
Het is toch totaal absurd dat we de gevolgen van het fascisme van toen herdenken met de fascisten van nu. Tijdens de herdenking dit jaar in Amsterdam gaan er kransen gelegd worden door mensen die ideeën hebben die haaks staan op fundamentele mensenrechten. Die mensen op grond van huidskleur of afkomst zien als minderwaardig. Die politiek bedrijven die is gebaseerd op het structureel uitsluiten van grote groepen mensen in onze samenleving.
Nog steeds wil ik op 4 mei twee minuten stil zijn want herdenken is goed en belangrijk, maar laten wij dan vooral ook kijken naar het heden. Niet alleen deze week, niet alleen tijdens die twee minuten stilte, maar iedere dag opnieuw. Zodat de geschiedenis zich niet zal blijven herhalen.
Laten we twee minuten stil zijn en ons de rest van de tijd luidkeels laten horen tegen racisme, fascisme, discriminatie en uitsluiting. Laten we deze keer massaal in verzet gaan vóór het gruwelijk mis gaat in plaats van achteraf, zoals veel Nederlanders dat na de Tweede Wereldoorlog deden.
Deze tijd is geen tijd voor verbinding en dialoog maar een tijd van keihard verzet en opkomen voor wat rechtvaardig is en een samenleving waarin een ieder gelijkwaardig is.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.