Obama verschaft zichzelf vrije handen bij het Pentagon

De benoeming van generaal Petraeus tot hoofd van de CIA is gekoppeld met het doorschuiven van Leon Panetta van de CIA naar Defensie. De laatste stap is logisch. Nu de Republikein Robert Gates vertrekt, kan Obama grotere bezuinigingen aan het Pentagon opleggen dan Gates wilde. Gates maakte wel geluiden van bezuiniging maar dat was vooral om mee te spelen in het koor van bezuinigers. Er valt veel meer te halen. Niet de minister is daar meestal het probleem maar het congres dat investeringen in eigen districten beschermt. Panetta staat bekend als budget cutter, hij was budget directeur onder Clinton, en kan daar waarschijnlijk mooie dingen doen – nog afgezien van het weghalen van de troepen uit Afghanistan.

Dat is het terrein waar de benoeming van Petraeus zich afspeelt en dat spel is interessanter. Zoals u weet ben ik geen fan van Petraeus. Ik houd niet van politieke generaals. Zijn massage van het congres en de publieke opinie om zijn eigen beleid te rechtvaardigen, begonnen in Irak en voortgezet in Afghanistan, was stuitend politiek. Bush vond het prima, Obama kon zich moeilijk tegen de generaal keren. Dat bleek toen Obama in 2010, na veel heen en weer, gedwongen werd om een soort halve oorlog in Afghanistan te blijven voeren. Petraeus dwong hem daartoe. Het voorgestelde terugtrekken van troepen in de zomer van 2011 was een slap compromis dat meteen na aanvaarding door Petraeus werd opgerekt tot 2014.

Kortom, deze benoeming is intrigerender. Obama haalt Petraeus weg uit het Afghanistan verhaal. Hij heeft ongetwijfeld mee overwogen dat Petraeus ooit zelf de politiek in zal gaan. Hij is een McArthur stijl generaal. Het lijkt me sterk dat dat in 2012 al zou gebeuren maar je weet maar nooit met het veld van hele en halve idioten bij de Republikeinen. Ook moet Obama binnenkort een nieuwe Chef van Staven benoemen, de top militair. Door deze benoeming haalt hij Petraeus uit die race en heeft hij meer vrijheid iemand er neer te zetten die minder noten op zijn zang heeft.

Bij de CIA tenslotte, kan Petraeus weinig kwaad doen. Een buitenstaander van zijn kaliber kan er weinig anders doen dan de tent runnen en proberen andere veiligheidsafdelingen, zoals die bij het Pentagon, aan de leiband te leggen. Kortom, sluwe benoemingen van Obama. In het Congres zullen ze geen weerstand ontmoeten en hij zorgt ermee dat hij de handen vrij krijgt.


Donald Rumsfeld heeft nooit bekend gestaan voor zijn oprechtheid en beoordelingsvermogen. Maar het verwijt aan Obama dat ze als ze Osama Bin Laden toch niet aan de praat hadden gekregen met hun ouwe wijven methoden van ondervragen is van een zeldzame kleinheid van geest. Hoewel, zeldzaam? De afgelopen weken waren veel Republikeinse kleine geesten te horen die alsnog hun martel gelijk wilden halen, van de creatieve jurist Yoo tot afgevaardigde King, de moslim basher. Het zijn napruttelgeluiden, dat is waar, en misschien moet je je er niet druk over maken, maar het geeft iets weer van de kleinzielige wereld van de Bush club. Dat Sarah Palin zichzelf opnieuw in de voet schoot door in haar felicitaties van Amerika niet de naam van de president te noemen, was geheel in stijl en voorspelbaar. Zelfs Dick Cheney, die van de Cheney bende en de Bush staatsgreep, was genereuzer. Maar goed, Palin is toch al uitgerangeerd.

Dit artikel verscheen eerder vandaag op de weblog van Frans Verhagen