Onanie van het eigen gelijk

Het meest effectief zorg je voor een continue stroom van aandacht door het verspreiden van desinformatie die de samenleving verdeelt en daarmee uitholt.

Het doel? Niet duidelijk omdat Wilders geen doelen formuleert, maar slechts obstakels uit de weg ruimt. En omdat hij gefinancierd wordt door onbekende broodheren met nog onbekender agenda’s.

Het politieke antwoord? Negeer hem en verstrek onderbouwde en constructieve informatie. Reageer lauwtjes en ongeïnteresseerd op uitspraken en voorstellen van de PVV in en buiten de Kamer. Steun nooit wetsvoorstellen die de machtsbasis van de PVV versterken. Formuleer krachtige doelen en maak inzichtelijk hoe je die zult realiseren. Voeg vervolgens de daad bij het woord. Spoor intussen achter de schermen Wilders’ broodheren en hun bedoelingen op en stel het publiek hiervan op de hoogte.

En publicisten? Zie af van de onanie van het eigen gelijk. Als de PVV weer eens een krachtige frame in het hoenderhok knuppelt, investeer dan niet in wraak maar in een krachtig verhaal om een relevant probleem aan te pakken. Geef hierbij extra aandacht aan de problemen die mensen in hun dagelijkse leven ondervinden en zorg dat oplossingen ertoe leiden dat mensen zo veel mogelijk zelf het heft in handen KUNNEN en WILLEN nemen. Vermijd de namen van PVV politici. Noem zo min mogelijk de naam van deze beweging. Maar vooral: zoek weer de nuance. De oneliner is misschien een makkelijke brok om te maken en hij schuift er nog makkelijk in bij het grote publiek ook, maar wij betalen u niet om het makkelijk te hebben. En wij betalen u evenmin om het òns makkelijk te maken. Wij wensen ook niet om als een kleuter behandeld te worden en evenmin geloven we in uw vermogen om vast te kunnen stellen wat wij nodig hebben. Het is uw eigenheid, uw complexiteit en uw expertise waar we naar snakken. Voor fastfood gaan we wel naar een ander (afhaal) loket.

De PVV (voor de slechte verstaander: en dus niet een specifieke persoon) vertoont in haar optreden veel kenmerken van een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Zou de PVV een persoon zijn, dan ware psychiatrische hulp gewenst. Deze als partij vermomde beweging is echter een dictatoriaal geleid politiek orgaan. Dit orgaan kan men het best aan zijn eigen stoornis ten onder laten gaan, opdat een heel land niet verder besmet wordt met die stoornis. Men dient zich er van bewust te zijn dat zowel politiek als samenleving mogelijk nog een langdurig traject van heling nodig zullen blijken te hebben.

De cartoon van Adriaan plaats ik in de hierboven reeds genoemde categorie ‘onanie van het eigen gelijk’. Zij voedt slechts het narcisme van de PVV en accentueert slechts de publieke verdeeldheid, zonder hierover nieuw inzicht te verschaffen.