De ondraaglijke hypocrisie van de Linkse Kerk

De nalatenschap van traditioneel links is haar oprechte strijd voor de zwakkeren binnen de samenleving. In tijden van klassisme was dat de gemarginaliseerde arbeidersklasse en nu, in tijden van racisme, zouden dat ook minderheden moeten zijn. Maar helaas, links heeft al haar affiniteit met achtergestelde groepen overboord gegooid. Ze heeft het roofkapitalisme van de neoliberale ideologie omarmd en is onderdeel geworden van het systeem, van de macht. Links heeft zich laten omkopen in de gangen van de heerschappij, daar waar ze haar leden verkoopt aan multinationals nadat ze hun beste jaren in de politiek hebben gehad.

Kruimeltjes als diversiteitsbeleid. Dat is wat gevestigd links voor u over heeft. Een genderneutraal toilet of het hernoemen van straatnamen. Op obscene wijze beperkt ze zich tot symboolpolitiek en meet ze deze groots uit. Zich echter toeleggen op de bestrijding van daadwerkelijk onrecht (lees: systematische ongelijkheid) is een brug te ver. Inderdaad, al decennialang is links zich bewust van de categorische discriminatie en ongelijkheid binnen alle segmenten van de samenleving en dus ook van het chronisch lijden van vele onschuldige Nederlanders. Maar het doet haar weinig. Ja, een lesje diversiteit voor discriminerende uitzendbureaus, verder reikt de verbeelding niet. U leest het goed, weer die pathetische symboolpolitiek.

Vergis u niet, dit heeft een reden. De hypocrisie van links waar het gaat om praatjes maar niet vullen van gaatjes kan men lijnrecht doortrekken naar twee cruciale kenmerken van ‘s lands Linkse Kerk.

Ten eerste, ze is economisch rechts: denk aan privatisering, competitie, en individualisme. Deze masculiene visie op de werking van onze economie ontdoet ons van elke vorm van gemeenschapszin. Eenieder is verantwoordelijk voor zijn of haar lot, ongeacht de situatie waarin hij of zij verkeert. Vandaar de rampzalige afbraak van onze eens zo indrukwekkende welvaartsstaat ten koste van huplbehoevenden maar ten goede van het grootkapitaal.

De hypocrisie ligt hem hier in het feit dat de Linkse Kerk zichzelf ‘progressief’ durft te noemen terwijl ze verre van is. Ze is vergroeid met het onmenselijke systeem waarvan ze zelf profiteert: lobbyisten kopen haar om en ze is frequent onderdeel van de macht door deel te nemen aan rechtse kabinetten. Links heeft haar ziel al lang geleden aan de duivel verkocht. De dag dat ze besloot de derde weg in te slaan.

Het tweede kenmerk is de homogeniteit van gevestigd links. De jaren hebben ons laten zien dat homogene partijen waar het sekse, religie of etniciteit betreft zich nooit, ik herhaal nooit, voluit zullen inzetten voor groepen waarvan ze het lijden niet kunnen herkennen uit een gebrek aan persoonlijke ervaring. Met persoonlijke ervaring bedoel ik zowel de indirecte ervaring van het lijden van vrienden of familie, alsmede het directe lijden van de persoon zelf. Etnisch homogene partijen bijvoorbeeld promoten enkel het etnocentrisch standpunt waar het visie en beleid betreft. Hetzelfde geldt voor homogene partijen met bepaalde groepen minderheden, bijvoorbeeld Turken of Marokkanen.

De SP stond vroeger pal voor de arbeider omdat het veelal arbeiders waren die deel uitmaakten van de partij. Om die reden is het ook dat de huidige SP niet met dezelfde passie opkomt voor gemarginaliseerde minderheden. De partij is simpelweg niet divers genoeg. De verbintenis tussen mensen van verschillende achtergronden heeft namelijk het effect dat het lijden van de ander persoonlijk wordt gevoeld. Daarnaast geeft diversiteit de ander ook een stem die anderzijds ondergesneeuwd raakt binnen een homogene groep mensen.

Etnische homogeniteit beheerst ook de PVDA en GroenLinks. Iedere kritische allochtoon wordt de partij uit gebonjourd terwijl ze hun stinkende best doen om de vrijheid van meningsuiting te verdedigen van hen met een racistische inslag. Sterker, een antiracisme demonstratie wordt het liefst vermeden en de frame in zee te gaan met een ‘moslimpartij’ ontneemt links acuut de motivatie om over te gaan op de broodnodige bovengenoemde verbintenis. Inderdaad, de tweet van NIDA uit 2014 was simpelweg een geriefelijk excuus om linkse achterbaksheid en vooral lafheid te verbloemen.

Maakt u zich geen illusies, datzelfde links weigert steevast spoeddebatten te voeren over het beangstigende en toenemend racistisch geweld jegens moslims. Het is ook hetzelfde links dat we vrijwel niet horen wanneer een 14-jarig Nederlands meisje in elkaar geslagen wordt omdat ze heldhaftig weigerde haar hoofddoek af te doen voor racistisch tuig.

Inderdaad, laat dat even bezinken.

Het is een immorele, hypocriete en beschamende lafheid die ’s lands Linkse Kerk nu al tientallen jaren in de greep houdt. Een laffe hypocrisie die ervoor zorgt dat ik liever een Geert Wilders zie. U hoort dat goed. Wilders schuift zijn onsmakelijke mening niet onder stoelen of banken. Links, daarentegen, loopt te oreren dat ze opkomt voor uw rechten om u vervolgens als een baksteen te laten vallen uit vrees de macht tegen de schenen te schoppen. Niet voor niets typeerde Ewout van den Berg hen als ruggengraatloos links. Het zijn pure opportunisten, die opkomen voor minderheden als de maatschappelijke wind die kant op waait, maar racistische taal uitslaan wanneer ze denken dat dit meer stemmen op zal leveren. Een immorele kijk op de politieke strijd die het lot negeert van hen die dagelijks onder de systematische ongelijkheid lijden.

Toch verbaast het niet meer. De oogkleppen zijn af. Racisten bedreigen namelijk het etnisch monopolie van de eigen groep niet. Koppel dit aan de machtsgeilheid van gevestigd links en het is niet vreemd dat ze niet consequent actie onderneemt tegen racisme. Daadwerkelijk en ingrijpend beleid tegen racisme (denk aan de arbeidsmarkt of educatie) betekent namelijk dat ze (a) een groep emancipeert die normaliter onder haar staat en (b) ze de machthebbers (bijvoorbeeld het grootkapitaal en de Rechtse Kerk) tegen zich in het harnas werkt. Daar heeft opportunistisch links helemaal geen trek in. Ze huivert bij de gedachte dat er geen dikke graaibaan op haar wacht.

De toekomst zit hem in de partijen die een afspiegeling zijn van de samenleving. Dat betekent veel vrouwen en naast autochtone leden heel veel mensen van verschillende minderheidsgroepen. Dit is de enige kans om vooruit te komen in een globaliserende wereld die nimmer terug zal keren naar een afbakening van mensen gebaseerd op de koppeling tussen landsgrenzen en uiterlijke kenmerken zoals huidskleur.

Maar we zijn er nog niet. Er is op dit moment een volledig gebrek aan representatie van Nederlanders met een multiculturele achtergrond. Of het nu krantenredacties zijn, televisiepresentatoren of professoren aan Nederandse universiteiten. De beschamende homogeniteit van ons land waar het gaat om posities van betekenis heeft ook onze linkse politiek als een virus geïnfecteerd.

Het is aan de nieuwe generatie Nederlanders en politieke partijen om dit patroon te doorbreken. BIJ1 heeft de eerste nobele zet gedaan en verdient daar alle lof voor. Zij is een voorproef op de toekomst.

Autochtoon en allochtoon Nederland die zich bewust zijn van het feit dat we in de toekomst samen verder moeten zullen dit actief tot uiting moeten brengen met hun stem. Mijn advies is dan ook om partijen die niet een afspiegeling zijn van de pluriformiteit van onze samenleving bij deze definitief de rug toe te keren.