Opvallers in de nieuwe Commissie van Juncker

‘De meest politieke Commissie ooit’, zo werd het team dat Juncker samenstelde voor de Europese Commissie gisteren genoemd. De samenstelling van zijn team lijkt inderdaad erg politiek. Enkele opvallende verschijningen:

Frans Timmermans wordt de ‘rechterhand’ van Juncker en commissaris regulering. Vanuit die functie kan hij een halt toeroepen aan de Brusselse bemoeizucht en de lobby aan banden leggen. Daarnaast krijgt Timmermans ook fundamentele rechten in zijn portefeuille. We mogen van hem verwachten dat hij zich sterk zal maken voor homorechten in Oost-Europa en de positie van de Roma.

Saillant is ook de benoeming van voormalig financieel lobbyist Jonathan Hill. De Brit mag zich gaan bezighouden met de Europese banken. Zijn benoeming wordt gezien als cadeautje voor Cameron, die altijd scherp oog houdt voor de belangen van de financiële sector. De Londense City mag zich in haar handjes knijpen.

Francisca Mogherini kreeg de door Timmermans begeerde functie van buitenlandchef. Een politieke keuze bij uitstek: Mogherini heeft nauwelijks politieke ervaring en is in tegenstelling tot veel andere commissarissen geen internationaal zwaargewicht. Dat betekent dat regeringsleiders veel vrijheid zullen hebben om hun eigen koers te varen – en dat komt de meesten goed uit. Tenzij Mogherini zich laat influisteren door Timmermans.

Tot slot is de benoeming van Donald Tusk tot voorzitter van de Europese Raad om twee redenen interessant: ten eerste wordt daarmee het belang van Oost-Europa voor de Europese Unie erkend, en ten tweede heeft Tusk zich eerder in harde bewoordingen uitgesproken over de rol Rusland in het Oekraïneconflict. Dat roept de vraag op welke gevolgen zijn benoeming heeft in het streven naar een oplossing voor het conflict.

Juncker sprak zelf over zijn ‘winnend team’. Grote woorden, maar de vraag is wie de winnaars zullen zijn.

Dit artikel verscheen eerder op de weblog van Harry van Bommel