De partijdige berichtgeving van de NOS

Ja hoor, het was donderdag weer raak. In dit stuk  beschrijft de NOS weer eens een ‘incident’ waarbij een witte man trachtte in te rijden op moskeegangers in Frankrijk. Net na de dodelijke terreuraanslag op moskeegangers in Engeland, heeft de NOS de onsmakelijke neiging dit hele gebeuren tóch weer een ‘incident’ te noemen. Maar dat niet alleen, de NOS gaat nog een stapje verder in haar onethische berichtgeving door de actie een vorm van legitimiteit te verschaffen. De NOS noemt het namelijk een wraakactie tegen voorgaande terroristische aanslagen.

Ziet u wat hier gebeurt? De mans actie is een ‘incident’ die een vergelding is voor ‘aanslagen’. Volgens de NOS betreft het buitensporig vaak een ‘verwarde man’, een ‘incident’ of een ‘schiet/moordpartij’ wanneer de terrorist een witte westerse extremist is, maar een ‘terrorist’ of een ‘aanslag’ wanneer het een moslimextremist betreft. Sterker, volgens de NOS is het motief van de dader meestal onbekend als hij moslims dood wil rijden of zwarten af wil knallen. Als het motief dan toch gemeld wordt, zoals ‘racisme’, dan wordt het sneaky tussen aanhalingstekens geplaatst.

Dit soort berichtgeving is nu al jaren schering en inslag omdat overmatig witte redacties het blijkbaar niet kunnen opbrengen met een eerlijke en diverse blik naar wereldgebeurtenissen te kijken. Het heeft ervoor gezorgd dat we in een land, een continent, leven waarin rechtsextremisme continu met de mantel der liefde wordt bedekt en witte daders worden ontzien van blaam, terwijl de acties van andere, niet witte, extremisten continu de volle aandacht krijgen.

Wilt u het nog onsmakelijker? Moet u dit stuk eens lezen van de NOS over die rechtsextremist die recentelijk in Engeland een aanslag op moslims pleegde. Ja, dit keer moesten ze het wel een terroristische aanslag noemen, de Engelsen noemden het immers al zo (balen!). Om vervolgens ongegeneerd te gaan victim-blaimen door de moskee, die in het verleden hard heeft opgetreden tegen extremisme binnen de eigen gelederen, als verdacht te brandmerken en als een van de hoofdredenen op te voeren voor de mans aanslag. Sterker nog, de NOS gaat vervolgens uitgebreid een potje terrorist en moordenaar vermenselijken door te schrijven wat een ‘goeie jongen’ hij wel niet was volgens buurtbewoners, en hoe een moeilijke gezinssituatie en overmatig drankgebruik hem tot extremen heeft gedreven. Uiteraard, hij is wit, dus ook de ‘psychische gesteldheid’ wordt weer eens flink in twijfel getrokken.

Vergelijk dat nu eens met dit stuk , waarin verslag wordt gedaan van een Afro-Amerikaanse man die een aanslag heeft gepleegd op witte mensen. Terwijl de politie aangaf níet aan een terroristisch motief te denken, benadrukt de NOS dat de man wel ‘Alahoe Akbar’ riep, handelde uit racistische motieven (zonder aanhalingstekens), en zijn Facebook volstond met haat tegen witte mensen. Saillant detail is ook hoe de NOS, in het stuk over de witte Engelse terrorist, de dader bij de achternaam noemt: “Een aantal jaar geleden verhuisde Osborne met zijn vrouw en vier kinderen naar Cardiff.” Maar in het tweede stuk eigent de NOS zich het recht toe de voornaam van de dader te gebruiken: “Muhammad werd al verdacht van een andere moord de afgelopen week.” Het bekt zo lekker he? ‘Muhammad’. Dat de NOS zo slinks onze beeldvorming tracht te beïnvloeden moge duidelijk zijn. Ziehier trouwens opeens het gebrek aan begrip voor de daders motieven of aandacht voor zijn psychische gesteldheid.

Er wordt nu al jaren een systematische en immorele vorm van selectiviteit in dader- en slachtofferschap tentoongespreid door de NOS en dit kan niet vaak genoeg onder de aandacht komen. Het feit dat de bijna volledig witte redactie van de NOS de empathie niet kan opbrengen voor (religieus of politiek) andersdenkenden of gekleurden, betekent niet dat hun slachtofferschap van rechtsextremisten minder significant is.

De vraag is waarom de NOS zich herhaaldelijk en systematisch schuldig maakt aan dergelijke onsmakelijke vormen van journalistiek. Het antwoord daarop is heel simpel. We hebben in dit land een tergend gebrek aan diversiteit, zo ook op redacties van nieuwsorganisaties als de NOS. Zodra redacties diverser worden, zal de verslaggeving over gebeurtenissen die een ander effect hebben op verschillende groeperingen eerlijker verlopen. Om journalistieke objectiviteit zo dicht mogelijk te benaderen heb je intersubjectiviteit nodig: verschillende, uiteenlopende perspectieven op één redactie zorgen er samen voor dat de berichtgeving zo neutraal mogelijk verloopt. Met enkel witte redacties die voornamelijk geven om de ‘eigen’ etnische groep, krijg je dat witte slachtoffers worden uitvergroot, bruine slachtoffers worden gebagatelliseerd en vice versa waar het daderschap betreft. De NOS is hier het schoolvoorbeeld van met haar racistische berichtgeving omtrent zaken als terrorisme, immigratie, criminaliteit en het Israël-Palestina conflict.

Kortom, ik wil mijn belastingcenten niet langer naar deze organisatie zien gaan, een organisatie die een geheime agenda lijkt te hebben die bedoeld is onze beeldvorming op racistische wijze te beïnvloeden. Zolang de organisatie niet diverser wordt en een afspiegeling is van onze samenleving wens ik daar niet meer voor te betalen.