Paul Singer heeft nu Argentinië in de tang

Terwijl de aandacht in Nederland zich concentreert op de rampplek in Oekraïne en de oorlog tussen Israël en Hamas, wordt elders op de wereld de financiële stabiliteit opnieuw in gevaar gebracht. De verantwoordelijke daarvoor is een 70-jarige rotzak die zijn miljarden verzamelt ten koste van de belastingbetalers in arme landen. Hij heet Paul Singer en zijn financieel vehikel Elliott Management Corporation.

Wat doet hij? Hij koopt tegen een fractie van de waarde schulden op bij krediteuren die elke hoop hebben opgegeven om hun centen ooit terug te krijgen. Daarna gaat hij procederen voor de volle mep. Vaak lukt het om de schuldenaren zó in het nauw te brengen dat er voor Elliott Management Corporation toch winst overblijft. Om de gedachten te bepalen: na de ondergang van zijn DSB-Bank heeft Dirk Scheringa in Nederland ook zo’n bedrijf opgericht.

Paul Singer pakt de zaken groots aan. Hij procedeert niet tegen wanhopige MKB-ers maar pakt hele landen aan, die via sanering een eind proberen te maken aan een staatsbankroet. Nu heeft hij Argentinië in de tang.

Dat land ging in 2001 op de fles. Na een periode van grote politieke instabiliteit stelde president Nestor Kirchner orde op zaken. Hij kwam met de schuldeisers overeen dat Argentinië 30 procent van de uitstaande schulden zou betalen. De rest werd kwijtgescholden. Het leek wel wat op de behandeling van Nederlanders die de schuldsanering ingaan maar dan in het groot. Bij dit alles moeten we wel bedenken dat een land als Argentinië veel hogere rentes op leningen moet betalen dan Nederland omdat je nu eenmaal meer risico loopt als je met Buenos Aires in zee gaat. De kans op zo’n afloop is als het ware in de prijs van het uitgeleende geld verdisconteerd.

Terwijl de onderhandelingen nog gaande waren, kon Singer obligaties van de Argentijnse staat voor een grijpstuiver krijgen. Waarom kocht hij die? Argentinië had ze uitgegeven. Niet naar eigen recht maar dat van de Verenigde Staten, waarschijnlijk om een betrouwbaarder indruk te maken. Singer weigerde vervolgens elke deal en begon het de regering in Buenos Aires lastig te maken met processen bij Amerikaanse rechters. Het duurde jaren en het kostte een godsvermogen. Singer probeert zo miljarden binnen te harken voor schuldpapier waar hij miljoenen voor betaalde. Hij geeft geen enkele krimp.

Dezer dagen liepen de laatste onderhandelingen op niets uit. Als Paul Singer aan zijn eisen vasthoudt, komt de hele schuldsanering op losse schroeven te staan. Dan gaat Argentinië opnieuw failliet. Dat leidde in 2001 tot een armoede-explosie. De schade bleef toen nog tot Argentinië beperkt maar met een nog steeds geschokte financiële sector brengt hij daarmee wereldwijd de stabiliteit en het economisch herstel in gevaar. Zeker nu er ook nog een nieuwe koude oorlog met Rusland dreigt en en het geweld in het Midden-Oosten ook voor grote risico’s zorgt. Paul Singer ondermijnt ook jouw schamele spaarcentje, je omzet, je baantje.

Dat interesseert deze rotzak, deze doorgefourneerde egoïst, deze profiteur van andermans ellende niet in het minst. Wat een verschil met de echte ondernemers, met de bikkels die nieuwe producten op de markt brengen, die waarde scheppen, die banen creëren in plaats van te vernietigen en kaal te slaan. Paul Singer is nu 70. Hij is vele malen miljardair. Het is niet genoeg. Hij gaat zijn genadeloze gang. Hij zal proberen de laatste cent te wringen uit de belastingbetalers uit de benarde landen die hij op de korrel neemt. Geëerd en bewierookt zal hij ooit worden bijgezet in een fraai  graf. Zo gaat het met robber barons.

Wie investeert in zijn Elliott Management Corporation, is even erg. De aandelen schijnen erg geliefd te zijn. Volgens de eigen website zijn dat vooral institutionele beleggers. Het kapitaal van Singers bedrijf bedraagt 15 miljard dollar. O ja, er is een bijkantoor geopend in Londen. Dat is angstig dichtbij.

Beluister dit opiniestuk hier

Volg Han ook op Twitter

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)