Rechts kiest voor rechts, wat kiest links?

Rechts weet wat ze wil. VVD, CDA en PVV hebben gekozen voor een rechtse regering, die goed zorgt voor de allerrijkste Nederlanders, maar ongekend hard gaat bezuinigen op gewone mensen. Links is er in de oppositie tot nu toe niet in geslaagd om een helder antwoord te gegeven. Wie naar het stemgedrag in de Tweede Kamer kijkt, ziet dat linkse partijen het heel vaak met elkaar eens zijn – en oneens met rechts. Maar van een bredere samenwerking, gericht op een menselijker en socialer alternatief, is nog geen sprake.

Het slechte nieuws is dat GroenLinks – met wie we jarenlang samen zijn opgetrokken – nu ineens niet meer wil samenwerken met de SP. Volgens Jolande Sap, de nieuwe leider van GroenLinks, is haar partij ‘progressief’ en mijn partij ‘conservatief’. Met dit soort etikettenplakkerij schieten we niet veel op. Het doet geen recht aan het feit dat onze partijen het vaak eens zijn. En waar we het oneens zijn, is het maar de vraag wie eigenlijk progressief is. GroenLinks wil de AOW-leeftijd verhogen, de WW-uitkering beperken en mensen gemakkelijker ontslaan, zaken die het leven van veel mensen niet zullen verbeteren, maar verslechteren.

Het goede nieuws is dat SP en PvdA elkaar gaandeweg juist beter weten te vinden – iets wat GroenLinks weer zorgelijk vindt. Na jarenlange tegenstellingen en verwijten beginnen SP en PvdA waar mogelijk de handen ineen te slaan. Job Cohen nam eind november deel aan de succesvolle manifestatie van de SP in Den Bosch tegen de afbraak van de sociale werkvoorziening, Emile Roemer is zondag aanwezig bij de manifestatie van de PvdA in Amsterdam voor ‘Een ander Nederland. SP en PvdA steunen elkaar ook in hun verzet tegen een nieuwe missie in Afghanistan, terwijl GroenLinks – in strijd met de wens van haar eigen achterban – de regering wil steunen om opnieuw troepen te sturen.

De kiezers van SP en PvdA zijn blij met deze samenwerking. Zij accepteren niet langer dat ons land in tweeën wordt gedeeld, terwijl links zichzelf verdeelt. Zij vinden dat het tijd is voor een links protest tegen de rechtse afbraak. Dat verzet kan al op 2 maart haar beslag krijgen. Dan kiezen we nieuwe Provinciale Staten, maar ook een nieuwe Eerste Kamer. Als rechts daarin geen meerderheid krijgt, krijgt links nieuwe kansen. Mark Rutte heeft zelf gezegd dat deze verkiezingen een test worden voor zijn regering. Het zou goed zijn als 2 maart een nationale protestdag wordt. En GroenLinks op tijd inziet dat je met het uitsluiten van vrienden vooral je tegenstanders in de kaart speelt.

VVD, CDA en PVV zijn heel verschillende partijen, met grote inhoudelijke verschillen. Toch kunnen zij samenwerken. Rechts heeft gekozen, voor een rechtse regering. SP, PvdA en GroenLinks zijn ook heel verschillende partijen, met veel verschillende standpunten. Maar ook wij moeten kiezen, voor een links alternatief. In tijden van economische crisis zullen ook wij harde maatregelen moeten nemen. Maar dat doen we vooral door de mensen aan te pakken die onze economie op de rand van de afgrond hebben gebracht. Door de belastingen voor de allerrijksten niet te verlagen – zoals Rutte doet – maar iets te verhogen. Door grote bedrijven niet minder winstbelasting te laten betalen – zoals rechts wil – maar juist iets meer. Door te stoppen met het geven van bonussen aan falende bestuurders en door nu een bijdrage te vragen van banken die we eerder met belastinggeld hebben gesteund.

Links moet ook laten zien hoe we ons land menselijker en socialer kunnen maken. Juist in onzekere tijden moet de politiek mensen zekerheid bieden, als ze ouder worden, ziek worden of hun baan verliezen. We moeten ook stoppen met de uitverkoop van publieke diensten en zelf verantwoordelijkheid nemen voor goede zorg en goed onderwijs, de bouw van goedkope huizen en het organiseren van openbaar vervoer. Links moet niet meegaan met het rechtse verhaal dat iedereen het maar zelf moet uitzoeken en laten zien dat ons land leuker wordt als we wat beter voor elkaar zorgen. Maar linkse partijen moeten vooral stoppen met het spelen van politieke spelletjes en samen aan de slag te gaan. Veel kiezers zouden dat zeer op prijs stellen.

Dit artikel verscheen in het Brabants Dagblad van 12 januari 2011