Samsom versus Plasterk

Diederik Samson, Martijn van Dam, Nebahat Albayrak, Lutz Jacobi en Ronald Plasterk zijn kandidaat voor het leiderschap. Ik noem mijn eigen volgorde van voorkeur ook al behoor ik tot degenen die sinds 1991 vol ontzetting naar de PvdA keken en zich tot opzegging gedwongen zagen. De partij ging van 100.000 naar 50.000 leden, ook door natuurlijk verloop, maar men miste de natuurlijke aanwas.

Er zijn vijf kandidaten maar de keuze is vooral tussen Samson en Plasterk. Ook voor de aanhangers van de andere kandidaten is het van belang in welke volgorde ze deze twee heren plaatsen. Worden zij strategisch stelselmatig onderaan geplaatst dan kan er nog een verrassende winnaar zijn maar wanneer de stembiljetten eerlijk worden ingevuld dan lijkt het onwaarschijnlijk dat zij laag zullen staan.

De economie en de crisis zijn kernproblemen. Zowel Samson als Plasterk zijn geen econoom. Plasterk is de afgelopen jaren een ramp voor Europa gebleken, zie mijn eerdere column over het Plan voor Europa. Maar Samson zegt dat Plasterk het goed gedaan heeft. Daar zitten we dan: op het belangrijkste onderwerp is er zo geen keuze. Het is niet waarschijnlijk dat Plasterk zijn falen zal toegeven maar is er een mogelijkheid dat Samson op zijn minst een beetje afstand neemt ?

De PvdA is al decennia tamelijk vijandig naar economen toe, want het zijn tenslotte neoliberale economen zoals Rick van der Ploeg, Bas Jacobs of Paul de Beer, die denken in termen van lagere belastingen, loonmatiging, privatiseringen, eigen risico en bijdrage, en wat dies meer zij. Alleen neoliberaal Wouter Bos was heel populair maar profileerde zich als solidair denkend op die onvermijdelijke weg omlaag. Momenteel telt de PvdA-fractie, voor zover mij bekend, één enkele econoom, Ed Groot, ook neoliberaal. Die neoliberale economen in de PvdA zijn weer vijandig naar wie niet neoliberaal denkt. Zie mijn concept-boek “Iedereen Blij” , mijn antwoord aan Marcel van Dam met diens boek “Niemands land”. Met zulke economen schept de PvdA zijn eigen problemen in de opkomst van D66, SP en PVV.

Het parlement moet het spectrum van de samenleving bestrijken maar het is ook van belang dat er veel economische kennis is. Kamerleden gaan over het huishouden van de staat. Een belangrijke vooropleiding is staathuishoudkunde, oftewel economie. Een partijleider van de PvdA is bij voorkeur een econoom. De huidige kandidaten zijn dan vooral tussenpausen. De PvdA zou er hard aan moeten werken dat de neoliberale economen gaan luisteren, dat vroegere leden weer bij de partij binnengehaald worden, en dat er bij de komende verkiezingen een economisch ruimdenkende lijsttrekker is.

Het luisteren en open staan voor andere gedachten is cruciaal. In de PvdA-fractie heeft de neoliberaal denkende politicoloog Ad Melkert in 1990-91 gefaald ten aanzien van de censuur van de wetenschap door de directie van het Centraal Planbureau. Melkert mocht zelfs lijsttrekker worden. Griekenland krijgt kritiek wegens de manipulatie van de statistieken, maar censuur van de wetenschap is erger, en dat gebeurt nota bene in Nederland. Ook bij de jongste ramingen van 1 maart 2012 gebruikt het CPB nog steeds modellen waarin fouten zitten. In mijn analyse zou de btw bijvoorbeeld beter 1% kunnen zijn, en het lijkt me dat je daarover een nette wetenschappelijke bespreking over moet kunnen houden. Zie deze internetpetitie.

Vraag aan alle kandidaten: Wil je dit aanpakken, als kamerlid voor het land als geheel, maar ook als PvdA-er met de erkenning dat de partij het land al meer dan 20 jaar laat dwalen ?