Sander Dekker wil de publieke omroep kapotmaken

Het is een oud verlangen van rechts om de publieke omroep kapot te maken. De Telegraaf voert daar van zijn lang zal zijn leven al campagne voor. De politici die zich liberalen noemen, hebben al net zo lang een broertje dood aan de Hilversumse media, die gedragen worden door organisaties van kijkers en luisteraars en dan ook niet afhankelijk zijn van uitgeversconglomeraten of grote financiers. In de jaren zestig en zeventig moesten de omroepen het ontgelden omdat zij elitair waren en de arbeider lieten barsten als die na een dag hard werken behoefte had aan een beetje amusement.

Men zorgde er eerst voor dat commerciële zendpiraten toegang kregen tot de publieke omroep. Daaraan danken wij de Tros en de Veronica Omroep Organisatie, zaliger nagedachtenis. Vervolgens werden de poorten geopend voor de commerciële concurrentie. RTL en SBS doen sindsdien de publieke omroep concurrentie aan met een groeiend aantal zenders. 

Nu gebeurde er iets onverwachts, iets wat absoluut niet de bedoeling was: de publieke omroep bleek uitstekend bestand tegen deze concurrentie. Ze wist met haar drie zenders een aanzienlijk deel van het Nederlandse publiek vast te houden. 

Dus hebben de tegenstanders de tactiek veranderd. 

Niet langer kregen de omroepen het verwijt dat hun programma’s te elitair waren. Ze waren juist niet elitair genoeg. In het bijzonder staatssecretaris Sander Dekker past deze strategie al een paar jaar met ijzeren consequentie toe: hij wil de publieke omroep verbieden amusementsprogramma’s te maken die net zo goed door de commerciëlen kunnen worden uitgezonden. In plaats daarvan moet de publieke omroep zich concentreren op informatie en cultuur.

Het is een doorzichtige truc: de omroepen worden zo van hun kijkcijferkanonnen beroofd. Vervolgens kan na enige jaren worden geconstateerd dat de belastingcenten van de gewone man worden weggegooid aan media waar hij niet naar kijkt. Dan volgt de genadeslag. 

Daar blijft het niet bij. Dekker wil de macht van de omroepen binnen de publieke omroep zoveel mogelijk beknotten. De bevoegdheden komen zoveel mogelijk te liggen bij een door Den Haag samengesteld bestuur van verdienstelijke bobo´s die toezicht houden op een paar zenderbazen. Voor de omroepen wordt het dan opzitten en pootjes geven. 

Ooit was het omgekeerde het geval. Nederland kent vanouds een uniek omroepstelsel. Bij ons geen staatsmedia of een onafhankelijke instantie die statutair vlees-noch-vis-programmering moet bieden maar een aantal organisaties met een eigen karakter, die worden gefinancierd naar rato van het aantal leden. Ooit maakten die omroepen in Hilversum de dienst uit. Zij worden de laatste decennia steeds meer in een ondergeschikte positie geschoven, teruggebracht tot een soort productiehuizen, onderworpen aan de wil van de bovenbazen. Dat is nog een patent middel om de publieke omroep af te knijpen. 

Sander Dekker grijpt elk argument aan om zijn sloopwerkzaamheden een redelijk tintje te geven. Zo stelt hij terecht dat de kijkgewoontes van de bevolking sterk aan verandering onderhevig zijn en dat de dagen van het zappen tussen zenders met een vaste programmering voorbij zijn. Daar zorgt het internet voor met zijn alternatieven voor klassieke zenders zoals YouTube en Netflix. Dat mag waar zijn maar ondertussen is rechts de eerste om de publieke omroep van valse concurrentie te beschuldigen als die in staat blijken om creatief gebruik te maken van de nieuwe (sociale) media. 

Het is allemaal zo verrotte doorzichtig. Het kabinet Rutte 2, die trieste coalitie van VVD en PvdA, wil voor het aftreden ook nog de publieke omroep aan zijn zegekar binden, waar ze mee mag sjokken met de andere overwonnenen, zoals de sociale rechtvaardigheid en de gezondheidszorg met een menselijk gezicht. De huursoldaten van de PvdA marcheren trots mee in deze kitscherige optocht, de lansen gericht op de arme overwonnenen die straks nadat het domme volk is opgehouden met juichen, ergens in een grot worden gewurgd of misschien wel van de Tarpeische rots geworpen. 

Volg Han ook op Twitter

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)

Beeld: Roel Wijnants