Scheiden met zo min mogelijk lijden

Een paar dagen geleden gaf ik een interview en vertelde dat mannen de crisis in hun huwelijk meestal niet aan zien komen. De dames met wie ik sprak legden me uit dat mannen als ze trouwen voortaan denken rust te hebben, terwijl het voor vrouwen pas echt begint. Die willen de gesprekken over hoe het in de relatie moet, maar mannen houden daar juist helemaal niet van.

Scheidingen, wat een ellende. Praten over dingen waar je het niet over wilt hebben omdat je aan jezelf al niet eens toe kan geven dat je verkeerde keuzes in je leven hebt gemaakt en dat je hebt gefaald. Ik vroeg me af of er veel onderzoek is dat een beetje kan helpen bij doorstaan van een scheiding. Het eerste dat ik tegenkwam was een artikel over drie dingen die je absoluut moet doen als je gaat scheiden.

1. Weet zeker dat je je relatie wilt beëindigen. Ja, lijkt me een goed advies, maar is het niet een open deur? Toch is het niet zo stom als het klinkt, want veel mensen dreigen met scheiding als de ander niet beter luistert of niet zijn best gaat doen. Dat dreigen leidt uiteindelijk tot niets. Als je het een tijdje achter elkaar gezegd hebt ga je zelf nog geloven ook dat je wilt scheiden en voor je er erg in hebt zit je zes maanden later in je eentje en heb je spijt.

2. Het volgende advies is om de relatie niet te vermoorden voor hij voorbij is. Vooral geen spelletjes gaan spelen: schuldgevoelens oproepen, schuld geven, verwijten. Je moet je bedenken dat je bij die spelletjes steeds minder respect voor je partner krijgt en dit is een oude wijsheid: als je de ander niet meer respecteert is het voorbij.

3. Het derde advies is: voor je tot een scheiding besluit begin dan eerst elkaar te vergeven. Je bent allebei immers maar gewoon mensen. Vergeef elkaar en onderzoek dan wat er nog overblijft.

Het klinkt allemaal reuze wijs en verstandig, maar wijsheid is niet hetzelfde als wetenschap. Voor wetenschappelijk inzicht in de beste manier om te scheiden viel er echter verrassend weinig onderzoek te vinden. In elk geval vond ik wel een onderzoek naar de effectiefste manier van scheiden en met dat ‘effectief’ wordt ‘met zo min mogelijk geestelijke schade’ bedoeld.  De ander overrompelen en met de deur in huis vallen? “Schat ik heb er net even over zitten denken in de auto, maar ik wil toch liever scheiden. Ik ga mijn koffer inpakken. Jij mag de hond houden.” Of ga je juist een lang proces aan met tutten, overleg, therapiepogingen? Dat leidt echter tot meer trauma’s en tot jarenlang toch bij elkaar blijven en ongelukkig zijn, terwijl je uiteindelijk jaren later toch uit elkaar gaat.

De uitkomst van het onderzoek is duidelijk: meteen vanaf het begin duidelijk zijn en daarbij de ander respecteren is voor zowel voor degene die achterblijft als voor degene die opstapt het beste. Het helpt als degene die de scheiding wil zich een beetje schuldbewust toont. Alle spelletjes, de emotionele chantage, het je terugtrekken in je verdriet of je gelijk, de boosheid die niet alleen de ander raakt, het maakt het alleen maar erger.

Het laatste boek van Ivan Wolffers is ‘Als de tijd voor altijd stil zou staan ‘

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Ivan schrijft voor Joop elke dag een Gezond Weetje van de Dag:  klik hier voor een overzicht

 cc-foto: Matthew Stevens