Schoften veroveren onze mooie wereld

Ik zit op de bank, kijkend naar het volk dat de weg voor m’n huis oversteekt. Er komt een Aziatisch jochie – ik schat hem vijf jaar oud – aanfietsen. Hij heeft geen volledige linkerarm, slechts een stompje.

Het jongetje remt af en stopt voor de zekerheid, omdat de auto’s erg hard (en vaak roekeloos) rijden op deze weg, die echter in een 30 km-zone ligt. Aan zijn gelaatsuitdrukking valt op te merken dat ‘ie graag wil oversteken, maar wel verwacht dat de automobilisten netjes afremmen en hem de gelegenheid geven om over te steken met zijn fiets.

De eerste auto rijdt door, en hard ook. Het jochie schrikt er duidelijk van en besluit geen risico te nemen bij de tweede auto. Hij zet z’n voet op de grond, houdt zijn fiets met de nodige moeite onder controle en zoekt oogcontact met de bestuurder van de tweede auto. Ook deze rijdt door, nog harder.

Het kleine ventje kijkt verbaasd en begrijpt er niets van. Langzaam kan hij dan eindelijk oversteken, om vervolgens over de stoep voor mijn huis te fietsen. Nog steeds met een blik van verontwaardiging, onbegrip.

Het jongetje kwam van rechts.