Sharmila haat haar man

De 32-jarige Sharmila walgt van haar man. Ze vindt hem eng, vies en raakt hem met geen vinger aan. Zelfs zijn ademhaling irriteert haar. Sinds een paar maanden slaapt Donny in de logeerkamer. Eens in de twee weken gooit ze hem het huis uit, maar hij blijft terugkomen. Sharmila werkt, kookt en slaapt. Met een dooie blik kijkt ze televisie. In een korte tijd kwam ze tien kilo aan, en naar de kapper gaat ze niet meer. Ze vindt het best. Dan blijft Donny tenminste uit haar buurt.

Ooit was het stel onafscheidelijk. Ze gingen uit, praatten urenlang en hadden de grootste lol. Twee handen op één buik, soulmates zelfs. Het leven was zo mooi. Ze maakten plannen voor de toekomst. Kinderen, een hondje, een koophuis; het hele rataplan kwam voorbij. Nu is dat in één klap weg. Donny is een goede vent. Begripvol, lief en betrouwbaar. Hij gaat niet vreemd, slaat niet en werkt hard voor zijn centen. Hij mist zijn maatje. “Niet alleen fysiek, maar ook geestelijk. Het voelt alsof ze dood is”, zegt hij. Het ene moment negeert ze hem om hem twee tellen later verrot te schelden. Donny begrijpt het. Hij scheldt soms mee.

Twee jaar geleden liep Sharmila na een avondje stappen alleen naar huis. Toen ze de sleutel in het slot wou steken, grepen twee mannen haar. Ze trokken haar een steegje in, hielden haar onder schot en verkrachtten haar. De mannen, twintigers nog, noemden haar een ‘walgelijk, smerig wijf’ die ze wel eens een lesje zouden leren. Na afloop lieten ze haar, blauw en besmeurd met bloed, voor oud vuil liggen.

Het leed dat daarop volgde, valt volgens Donny niet te omschrijven. Ondanks de gesprekken bij Slachtofferhulp, bleef Sharmila aftakelen. Ze heeft afschuwelijke nachtmerries waarna ze badend in het zweet wakker wordt. Dat is het enige moment dat hij bij haar mag zijn, dat hij haar mag troosten. De volgende dag is ze weer in zichzelf gekeerd.

Hoewel Sharmila niets van hem moet hebben, stapt hij iedere dag die drempel in Rotterdam Zuid over. Nooit zal hij weggaan, hoe hard ze ook hem ook wegduwt. Het is niets persoonlijks: ze walgt van iedere man, haat ze zelfs. Hij ook. Leed is het enige wat ze nu delen.