Sint Maarten 2017 doet sterk denken aan Zeeland 1953

De situatie op Sint Maarten doet sterk denken aan de watersnood van 1953. In de nacht van zaterdag 31 januari op zondag 1 februari 1953 braken op tal van plekken in Zeeland en op de Zuid-Hollandse eilanden de dijken door. De verbindingen raakten een voor een verbroken. Die zondagochtend meldde de radio dat er ernstige overstromingen plaats grepen maar voor het overige tastte men in het duister. Alleen Joop Lücker, hoofdredacteur van de Volkskrant kwam op het idee een verkenningsvliegtuig de lucht in te sturen. Zijn redacteuren kwamen met schokkend nieuws terug. Contact met de slachtoffers was alleen mogelijk, daar waar radio-amateurs erin slaagden noodoproepen te doen.

Pas op maandag 3 februari kwam de hulpverlening op gang. Toch zaten er, zoals de pers meldde , op dinsdag nog steeds mensen op daken en in bomen.

Wat Sint Maarten betreft is het nu zondag 1 februari 1953. Er zijn nauwelijks verbindingen. De slachtoffers zijn aan zichzelf overgelaten. Pas donderdagavond Nederlandse tijd wist een eerste marineschip aan te leggen in de vernielde haven van het eiland.

Winkels, zo blijkt uit de sporadische berichtgeving, worden geplunderd. Er is gebrek aan voedsel en drinkwater. Er heerst chaos op het eiland. Kennelijk zijn er nooit ondergrondse voedselvoorraden en waterbekkens aangelegd voor als deze nood aan de man kwam.  Ook zijn er blijkbaar geen reservevezenders of satellietschotels die klaar liggen om te worden opgericht.

Het ziet er niet naar uit dat de lokale autoriteiten tot veel meer in staat zijn dan handen wringen. Ook dat is een parallel met de watersnood in Zeeland en Zuid-Holland. In de meeste gevallen faalde het lokaal bestuur volledig. Schitterende uitzondering op deze regel was bijvoorbeeld de burgemeester van Ooltgensplaat die luisterde naar waarschuwingen en de bevolking en het vee zoveel mogelijk bijeenbracht op de dijk door het dorp nog voor de dijken doorbraken.

Het kan nog wel  dagen duren voor er systematisch hulp verleend kan worden, zeker omdat de volgende orkaan – José – roet in het eten dreigt te gooien.

De wederopbouw zal wel een miljard of wat kosten. Gelukkig maakt Sint Maarten deel uit van het Koninkrijk der Nederlanden dat als het moet zo twintig miljard uit de binnenzak kan trekken om banken te redden. Dan moet het geen probleem zijn om een paar beschadigde eilanden uit de dalles te halen. Dat hebben we tenslotte met Zeeland en de Zuid-Hollandse eilanden ook voor elkaar gekregen  En toen was Nederland een heel stuk armer dan nu.

Het is echter te hopen dat het niet bij fysiek herstel blijkt. Sint Maarten wordt notoir slecht bestuurd door een kaste van politici die niet altijd even goed het verschil zien tussen het algemene belang en het hunne om het maar zachtjes te zeggen. Wat dat betreft heeft dit rijksdeel de Caribische en Latijns Amerikaanse bestuurlijke tradities volledig omarmd. Het zou mooi zijn als deze ramp niet alleen de muren maar ook de gevestigde orde brak. Anders zal Sint Maarten zich nooit weerbaar kunnen maken tegen de krachten van de natuur en de klimaatverandering.

Aanvulling: in 1991 verscheen bij Thomas Rap de nogal autobiografisch getinte roman Sint Maarten Merengues door Richard Hart Nibbrig. Op John Jansen van Galen na reageerde de kritiek nogal nuffig maar het is een spannend boek dat een goed beeld geeft van schijn en werkelijkheid in de Cariben. Met een drijvende rol voor brujeria en de illegalen uit Haiti en de Dominicaanse Republiek. Ik begrijp niet waarom dit boek nooit verfilmd is of vewerkt tot een tv-serie. Maar goed dit is bloemkoolland. Antiquarisch makkelijk verkrijgbaar. Aanrader.