Tête-à-tête: François Hollande en een zwarte spoorwegbeambte

‘In uw verkiezingscampagne zei u nog te willen strijden tegen racisme, monsieur Hollande. Dit kunt u toch niet over uw kant laten gaan?’

Nee, dat kon hij niet, maar hij moest wel. De zwarte spoorwegbeambte die hem aanklampte toen hij het Elysée wilde betreden snapte weinig van wereldpolitiek. Peres zou niet komen als er ook maar één moslim in een straal van vijftig kilometer rondom Parijs zichtbaar zou zijn, laat staan bij aankomst op een bomvol Gare du Nord.

Aardige woordspeling – hij moest humor vaker gebruiken als wapen. Dat had zijn ex-vrouw, Segolène Royal, ook regelmatig tegen hem gezegd.

“Dit laat ik inderdaad niet zomaar passeren, meneer. Laat ik u verzekeren dat wij deze kwestie tot op het hoogste niveau zullen aankaarten, opdat dit nooit meer zal gebeuren! Niemand zou op basis van ras, religie of uiterlijk moeten worden geweerd van een openbaar Frans treinstation.”

Bij die laatste woorden rechtte hij zijn rug en stak zijn wijsvinger in de lucht. Zo zag de nieuwe mevrouw Hollande hem het liefst.

“Wij zullen de kanker die racisme heet uit Frankrijk verwijderen met alle wapens die we hebben!” Hij wuifde nog eens naar wat dagjesmensen en persfotografen en liep al naar binnen toen de zwarte spoorwegbeambte hem nariep:

“Met dezelfde wapens die u aan Israël levert, monsieur Hollande? Later die dag ging er een gerucht door politiek Parijs dat zwarten, moslims en staatsgevaarlijke personen niet langer welkom zouden zijn in de omgeving van het Elysée, maar mensen rondom president Hollande konden dit  s avonds laat nog niet bevestigen.

Volg Dennis L’Ami ook op Twitter