Tijd voor echte verandering

Jongeren moeten de wereld redden. Jongeren gáán de wereld redden. Niet omdat ze op dit moment nou allemaal zo bewust bezig zijn met de echte problemen van onze wereld maar omdat ze binnen nu en tien jaar voor het blok worden gezet. Kiezen of kabelen. Doormodderen of de rem zetten op het moeras dat de generaties voor hen hebben gevormd, waarin we langzaam wegzakken.

Als we alle verkiezingsprogramma’s naast elkaar houden gaan we een gouden toekomst tegemoet. Er worden één miljoen huizen gebouwd. De basisbeurs komt terug. De marktwerking in de zorg wordt afgeschaft. Het minimumloon gaat omhoog. De AOW-leeftijd wordt niet verder verhoogd. Grote bedrijven moeten meer belasting betalen. Allemaal zaken waarvoor we, als we de partijprogramma’s goed doornemen, kunnen rekenen op een meerderheid, dus geen enkele reden om aan te nemen dat dat allemaal niet doorgaat.

Het klimaat, het eigenlijke probleem, komt minder goed uit de partijprogramma’s. De twee grootste partijen (hoewel je de PVV eigenlijk zo niet mag noemen) scoren qua klimaat weinig tot nul. GroenLinks heeft het VVD-plan op klimaat laten doorrekenen omdat de partij dat zelf niet wilde laten doen door het PBL omdat ze de bui al zag hangen. Resultaat: zwaar onvoldoende.

Het Nationaal Herstelplan van Rutte zal weinig verbetering brengen. Vooral omdat het pas na de verkiezingen wordt opgesteld. En wij mogen als kiezer dan weer 4 jaar wachten voordat we erop kunnen spugen.

De tijd voor de jonge generatie is nu aangebroken. Alleen is het vrijwel onmogelijk om alle jongeren te interesseren voor politiek. Als ik gisteren zo’n toneelstuk zie van Rutte en Wilders met dezelfde dialogen als ik al twintig jaar moet aanhoren, geloof ik niet dat er veel jongeren zijn die niet wegzappen. Natuurlijk geniet je als verveelde TV-kijker van een uitzending van Nieuwsuur waarin de ene na de andere lijsttrekker wordt gefileerd. Maar zijn al die TV-optredens niet gewoon amusement voor de oudere doelgroep in plaats van dat er echt iets ten goede keert?

Als ik zo’n Greta Thunberg hoor fulmineren dat het afgelopen moet zijn met de hegemonie van de klimaatverziekers, is er een sprankje hoop. Vooral omdat er veel jongeren zijn die in haar geloven. De boodschap is duidelijk. We zijn al een jaar of 250 bezig de aarde te overbevolken, uit te buiten en  te verbranden. Ook Extinction Rebellion is daar duidelijk over. Ze hebben er genoeg van en steken met burgerlijke ongehoorzaamheid een spaak in een wiel dat maar door blijft draaien, helling afwaarts.

Woningen, AOW, basisbeurs, zorg, allemaal goed, maar wat hebben we eraan als de twintigers van nu straks niets meer hebben om hun huis te verwarmen, studeren geen zin meer heeft en ze hun AOW al helemaal niet meer halen door de hopeloze maatschappij die ze van ons erven.

Ik ga stemmen op Volt (ondanks dat ik tegen kernenergie ben). Jonge mensen, met een overtuigend programma dat staat voor een andere wereld. Ik onderdruk mijn angst dat ze wel weer zullen worden ingepakt en aan de Haagse mores verslaafd zullen raken. Ik geloof dat we nu deze generatie ruim baan moeten geven om de planeet te redden, al was het maar omdat zíj er tachtig jaar langer op moeten leven dan ikzelf.

Een minuut voor twaalf: stem op jong