De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen
Tips voor wie probeert te stoppen met roken
•
1793 keer bekeken
• 
Hasta la victoria siempre!
In de Volkskrant van dinsdag schrijft de huisarts Joost Zaat een mooi boos stuk over de geringe belangstelling van zorgverzekeraars voor hulp aan rokers die willen stoppen. Verslaafden kunnen maar één keer hulp per jaar declareren. De vergoeding aan artsen voor consults rond de nicotineverslaving houdt niet over. Dokter Zaat legt dat prima uit.
Tot 2004 was ik zwaar verslaafd. Per dag gingen er drie pakjes Caballero zonder filter door. Op het werk was mijn kamertje een belangrijk ontmoetingspunt voor de rokers. Door de keuze voor dat merk kon ik geuren met mijn arbeideristische afkomst. Bovendien maakte ik mij wijs dat mijn rookhol een belangrijk punt was waar met de nicotineverslaafde collega’s ook nuttige informatie binnenkwam over ons bedrijf.
Op 1 januari 2004 ging het rookverbod op de werkplek in. Langere treinreizen waren al tot een hel gemaakt omdat de NS hierop een voorschot had genomen. Ik besefte dat de maatschappij mij dagelijks een gedwongen stoppoging ging opleggen. Er was geen ontkomen aan. Ik moest me bij de tirannie van overheid en publieke opinie neerleggen. Maar ik zou ze een poepie laten ruiken, behalve de scherpe geur van de Caballero zonder. Ik hield ermee op. Beter een enkele langgerekte stoppoging van een maand of wat, dan iedere dag opnieuw te zitten tandakken naar een peuk, tot zich uiteindelijk een vrij moment voordeed. Ook zouden ze me niet onder het dak van de fietsenstalling zien schuilen voor de regen, terwijl ik aan de zucht naar nicotine toegaf. Weg met de maatschappij. De staat is misdaad, de wet is logen. Ik hield ermee op en fuck iedereen.
Het waren helse maanden. De kwaliteit van mijn werk leed eronder en ik was om zo te zeggen minder tot polderen bereid. In de maanden maart en april heb ik hier en daar aan wat relatieherstel gedaan en een keer instrueerde de voorzitter de secretaris om enige opmerkingen van mij ter vergadering gedaan niet te notuleren. Je wordt er boos van.
Vandaar een paar tips van mij aan stoppers voor wat ze waard zijn.
- Uiteindelijk moet je het helemaal zelf doen. In deze neoliberale tijden is het allemaal jouw probleem gemaakt. Aan de andere kant hoef je de gevolgen niet zelf te dragen. Je omgeving wil dat je stopt en dat heeft ook voor collega’s en familieleden gevolgen.
- Je wordt zeker de eerste acht weken onredelijk en agressief. Je gaat vervelende dingen zeggen. Je zult niet altijd even compromisbereid zijn. Je omgeving dient dat te weten en daar rekening mee te houden. Maak dus geen geheim van je prikkelbaarheid. Je zult nu trouwens ook je echte vrienden leren kennen en de intriganten die je liever zien falen.
- Probeer je agressie zoveel mogelijk op je afkickverschijnselen te richten. Word boos op je eigen lichaam en zeg: “De pleuris tyfuslichaam, je zult me er niet onder krijgen.” Woede op de tabaksindustrie is politiek nuttig, maar helpt je niet bij stoppen. Het is in essentie een overwinning op je eigen lichaam. Dit is een soort geestelijke oefening. Probeer het. Jij bent de meester of de meesteres van je lichaam en niet omgekeerd.
- Van alcohol word je overmoedig. Ook lijd je focus er onder. Pas op met drank. Je komt dan gauw in de verleiding om er een enkel sigaretje te roken.
- Stel je de vraag: wie is de baas: dat pakje of ik?
Het is ook heel jammer en amateuristisch dat de politiek fabrikanten verplicht om op de verpakkingen allerlei gruwelfoto’s en dreigementen te zetten. Dat werkt voor geen meter. Echte domoren denken straks ook nog dat roken een anticonceptiemiddel is omdat sommige pakjes zeggen dat het de vruchtbaarheid schaadt. Het zou beter zijn als het pakje de eigendunk van de roker aansprak. Dat erop staat: “Wie is de baas, jij of ik?” Of “Hoe lang kun je me laten liggen?” Of: “Durf je mij in de vuilnisbak te gooien, voor ik leeg ben?” Of: “En, ruik je lekker?” Of “Ga je mee asbakje spelen?”
Hoe dan ook, het is oorlog, niet tegen de sigaret maar tegen je zelf.
En ineens hoef je niet meer te hijgen als je naar de tram bent gehold. Mijn buurvrouw heeft me zonder het te weten geweldig gemotiveerd.
Ze zei: “Ben je opgehouden met roken?”
Ik: “Hoe kom je daar bij?”
Zij: “We horen je nooit meer hoesten.”
Hasta la victoria siempre!
Praat mee
0/1500