Transparantie is goed maar niet altijd prettig

Met veel genoegen kijk ik terug op de manier waarop mijn bouwbegeleider de verbouwing van mijn nieuwe huis zorgvuldig heeft begeleid. Zo hoefde ik niet zelf te onderhandelen over zaken als onverwacht meerwerk vanwege een muur waarin een gapend gat was geslagen. Wat mij tijdens het kennismakingsgesprek vooral aansprak was zijn belofte volledig transparant te werken. Welke klant wil dat nu niet?

De meeste deelnemers geven de voorkeur aan het rode spel. Dit is niet logisch aangezien de kans op het trekken van een winnende bal in alle drie de spellen hetzelfde is, namelijk een op drie. Het is wel te begrijpen als we inzien dat mensen een zekere en heldere uitkomst verkiezen boven een minder transparante.

Deelnemers blijken zelfs bereid om kosten te maken ter vergroting van transparantie, ook al levert de nieuwe informatie geen winst op behalve pure kennis. Het is dan ook niet verrassend dat we om de oren worden geslagen met pleidooien voor meer transparantie. Maar wat als mensen niet goed met die transparantie om kunnen gaan?

Zo blijkt uit weer een ander experiment dat mensen sterker reageren op negatieve informatie dan op positief nieuws. Aangezien wij de natuurlijke neiging hebben om slecht nieuws te benadrukken en journalisten de professionele neiging hebben om dat te doen, betekent meer transparantie dus niet dat we ons beter voelen. Integendeel.

Oftewel, ik kijk met genoegen terug op de diensten van mijn bouwbegeleider ondanks zijn transparantie, niet dankzij.

Deze column verscheen ook op Voxweb

Esther-Mirjam schreef onder meer: Fit, verbeter de conditie van uw organisatie

Volg Esther-Mirjam ook op Twitter