Twee islamgerelateerde moorden in Engeland

In korte tijd hebben in Engeland niet één maar twee islamgerelateerde moorden plaatsgevonden. Hoe komt het dat we over die andere moord niets hoorden?

Op woensdag 22 mei vond één van de moorden plaats in Woolwich. Het slachtoffer: de 25 jaar oude Lee Rigby. Een militair die had gediend in Afghanistan, maar nu ook actief was als drummer bij parades. In de media lezen we dat hij daarbij gemakkelijk herkenbaar was aan zijn brede glimlach. Rigby was gescheiden en laat een twee jaar oud kind na. Hij werd aangereden en vervolgens bewerkt met slagersmessen. Zijn moordenaars zijn moslim en riepen islamitische leuzen naar omstanders. De daders zijn gepakt.

Waarschijnlijk wist u dat al. Het nieuws over de moord op Rigby was groot nieuws, zowel binnen Engeland als internationaal. In Nederland besteedden alle nieuwsmedia aandacht aan de moord: de Telegraaf, het Algemeen Dagblad, de Volkskrant, Trouw, het Nederlands Dagblad, de NRC, Elsevier, NOS, Metro, Spits, PowNews, het Parool etc etc. Terecht, het is een gruwelijke en onverdedigbare moord. De moord wordt door velen ervaren als een duidelijke aanval van ‘de ander’ op ‘ons’. Dit boezemt angst in, beïnvloedt de manier waarop we kijken naar ‘de ander’. De moord leidde tot protesten in Engeland, voornamelijk vanuit de hoek van de English Defence League.

Maar dit is niet de enige aan islam gerelateerde moord.

Op de maandagavond van 29 april vond de andere moord plaats in Birmingham. Het slachtoffer: de 75 jaar oude Mohammed Saleem. Een vaste bezoeker van de lokale moskee, waar hij vijf keer per dag naartoe liep. Saleem had jarenlang in de Moskee gewerkt met jongeren en stond bekend om zijn gevoel voor humor. De oude man was gemakkelijk herkenbaar aan zijn lange, grijze baard en wandelstok waarmee hij liep. Saleem was getrouwd en laat een vrouw, 7 kinderen en 22 kleinkinderen na. De oude man werd tijdens de wandeling van de moskee naar zijn huis drie maal in de rug gestoken, met zo’n kracht dat zelfs de voorzijde van zijn lichaam werd doorboord. Er werden geen verwondingen gevonden op het lichaam die wezen op enige vorm van worsteling. De politie houdt sterk rekening met een ‘racistisch motief’. De vermoedelijke dader is een blanke man van 25-32 jaar oud die op videobeelden te zien is. Hij is niet gepakt.

Waarschijnlijk wist u dit overigens nog niet. Hoewel het nieuws over de moord op Saleem langzaam aan meer aandacht krijgt binnen Engeland lezen wij er niets over. In Nederland besteedden voor zover ik kon herleiden geen enkele nieuwsmedia aandacht aan de moord: niet de Telegraaf, niet het Algemeen Dagblad, niet de Volkskrant, niet Trouw, niet het Nederlands Dagblad, niet de NRC, niet Elsevier, niet de NOS, niet Metro, niet Spits, niet PowNews, niet het Parool etc etc. Is dat terecht? Is dit niet een gruwelijke en onverdedigbare moord? Maar dit is een moord die door velen zou kunnen worden ervaren als een duidelijke aanval van ‘iemand van ons’ op ‘de ander’. De berichtgeving over moord leidde overigens tot bedreigingen aan het adres van de zoon van Saleem, voornamelijk vanuit de hoek van de English Defence League.

Sommigen beargumenteren dat de moord in Woolwich in vergelijking tot de moord in Birmingham vooral meer aandacht kreeg vanwege de beschikbaarheid van schokkende videobeelden. Dit is echter chronologisch gezien incorrect; de moord in Woolwich was na enkele uren al overal in het nieuws, nog voordat de inmiddels bekende videobeelden beschikbaar kwamen. Wat natuurlijk wél een rol speelt is het gebrek aan een gepakte dader en een onomstotelijk bewijs van het racistische motief van de moord op Saleem.

Ik ben niet iemand die gelooft in een bewuste en doelgerichte manipulatie van de media om onverdedigbare handelingen van moslims in de spotlights te zetten en onverdedigbare handelingen waarvan moslims het slachtoffer zijn te onderbelichten. Tegelijkertijd constateer ik wel een enorme discrepantie in de benadering van beide moorden. Deze discrepantie is niet een incident maar een terugkerend patroon.

Als consumenten van de media wordt ons wereldbeeld deels beïnvloed door het nieuws wat we tot ons nemen. Wanneer we dagenlang in het ochtend-, middag- en avondjournaal, in de krant en elk uur op de radio over de moord dóór moslims gewezen worden, maar niet over de moord óp moslims, dan beïnvloedt dit ons beeld. Het is een taak aan de zichzelf respecterende media om hierin een zekere mate van proportionaliteit in aan te brengen.