Twitter-politici, laat eens wat van jezelf zien!

Nog een week of twee tot aan de gemeenteraadsverkiezingen. Vier jaar geleden was ik zelf ook actief om mijn plaatsgenoten te overtuigen dat ze op mijn partij moesten stemmen. Nu sta ik er heel anders in. Doordat ik afgelopen jaar ziek werd heb ik me niet opnieuw verkiesbaar gesteld. Ik heb bewust afstand genomen van het plaatselijke politieke geweld. Volgen doe ik het nog wel, maar ik bemoei me er nauwelijks mee. Niet dat ik me niet betrokken voel, maar ik heb er de energie niet voor en ik wil hen die het straks moeten gaan doen niet in de weg zitten. Dat kost soms wat moeite, maar meestal kan ik het goed laten gaan.

Vanaf dat ik vier jaar geleden politiek actief werd, ben ik gaandeweg politici uit het hele land gaan verzamelen. Dat klinkt raar, maar ik bedoel op Twitter. Nu zie ik velen van hen dagelijks in mijn timeline met hun partijpropaganda. Eerlijk is eerlijk, ook ik was een PvdA-door-de-strot-douwer op Twitter. Tot iemand mij liet weten dat ik “vroeger zo leuk was”, maar dat ik nu ontvolgd werd omdat ik alleen maar over de partij tweette.

Oneliners Ik haat het als mensen zeggen “dat ik vroeger zo leuk was”. Nou, van sommige mensen kan het me niks schelen, maar van deze wel. Dus ik stopte van de ene op de andere dag met politieke tweets en ik schreef alleen nog maar wat me bezig hield en waarvan ik dacht dat het interessant was voor mijn volgers om te lezen. Soms was dat wel politiek, vaak niet. En dat bevalt me goed. Maar zouden al die politici echt denken dat ‘de burger’ het leuk vindt om hun oneliners te lezen? Zouden ze denken dat hun volgers graag alle tweets van Kamerleden geretweet willen zien? Alsof we dat zelf niet kunnen lezen!

Zouden ze denken dat wij kiezen op wie we gaan stemmen aan de hand van hun constant herhaalde partij-ideologie? Hoe willen ze zich dan onderscheiden van de rest? Want mijn hemel, raadsleden en aanstaande raadsleden, jullie doen allemaal hetzelfde! Misschien is dat het ook wel: iedereen doet het, omdat iedereen het doet. Blijkbaar denken ze dat het zo moet. Ik dacht dat destijds in ieder geval wel.

Boodschapper Het imago van politici is al een tijdje aan het beschimmelen. Vaak niet geheel terecht denk ik, maar zo is het wel. Als individueel politicus kun je daar maar een ding aan doen: laten zien dat je een mens bent. Een mens die deugt. Daarom stem ik op 19 maart op een man die goed is. Oprecht, warm, eerlijk. Ik stem niet alleen op de boodschap, maar ook op de boodschapper. Maar bovenal is hij meer mens dan alleen maar een politicus. En dat laat hij zien. Ook op Twitter.