Uiteindelijk ben ik niet lang voor de sekslijn blijven werken

Binnenkort verschijnt het boek ‘De Duitsers zijn uitgeschakeld’, een verzameling autobiografische verhalen van de Tinkebell, die eerder met haar kattentas en hamsterbollen felle reacties uitlokte. Op Joop de komende tijd voorproefjes van dit nu al opmerkelijke boek.

18. Eindelijk. Al maanden belde ik de zelfde 06-lijn omdat ik had gehoord dat als je maar vaak genoeg bleef bellen, je uiteindelijk een aanbod zou krijgen om betaald voor het bedrijf te telefoneren. En inderdaad: net na mijn verjaardag bleek ik voldoende oudere mannen te hebben opgegeild om 8 gulden per uur te gaan ontvangen voor dat wat ik al die tijd voor niets had gedaan.

Het werk was prettig omdat ik thuis met mijn vaste telefoon kon inloggen op het systeem van de sekslijn om zo al werkend aan mijn kunstacademie-opdrachten, mijn schildermaterialen bij elkaar te verdienen.

De mannen die belden kwamen in een zogenaamde ‘carrousel’ terecht: Ingesproken teksten van dames met wie ze live konden praten. De meeste vrouwen zeiden iets in de trant van “wil je bellen met een geile vrouw die je gauw naar jouw hoogtepunt brengt? Blablabla…”

Ik was daar niet zo van. Niet dat mijn gehijg niet goed was, maar ik had ontdekt dat met hijgen alleen niet zo veel te verdienen viel: Binnen een minuut kwamen die mannen klaar en dan was het telefoongesprek voorbij. Nee, mijn talent lag meer in de diepgaande, filosofische gesprekken over de zin van het leven. En ik was een goede luisteraar. Mijn carrousel boodschap was iets als: “hallo, ik ben een meisje van net 18 en ik sta open voor een goed gesprek.”

Ik was populair. Kreeg al snel vaste klanten en werd zelfs gebeld door de bazen van het bedrijf met complimenten over mijn lange belgedrag. Gemiddeld ruim een uur, dat was cashen!

Een keer kreeg ik het voor elkaar een man enkele uren aan de telefoon te houden. De meneer in kwestie claimde aan het begin van ons gesprek een ‘bekende Nederlander’ te zijn. Uiteraard kon hij niet vertellen wie hij dan precies was, want dan zou het de volgende dag meteen in de bladen staan. Ik geloofde hem niet, maar liet hem wel vertellen. Hij had moeite met het leggen van nieuwe contacten omdat iedereen hem direct adoreerde om zijn ‘status’. Hij was mensenschuw geworden maar had enorme behoefte aan contact. Aan een vrouw.

Op een BN-er feestje had een andere bekendheid met het zelfde probleem hem een kaartje met een telefoonnummer in de handen gedrukt: “Bel hierheen” had de bekendheid gezegd. En zo was het gekomen dat hij nu met mij zat te praten.

De minuten gingen voorbij en ik luisterde naar zijn problemen, onzekerheden en frustraties omtrent zijn bekende Nederlanderschap zonder te vragen naar wie hij was. Keer op keer bracht hij ter sprake dat hij toch echt zijn naam niet kon noemen, dat hij zijn identiteit echt nooit aan mij zou kunnen onthullen. Dat het mogelijk wereldkundig gemaakt zou worden en dat dat hem zou ruïneren… tot een moment dat hij besloot mij toch een hint te geven: “Het heeft te maken met een hele bekende film die nog niet zo lang geleden is uitgekomen.” Ik had geen idee.

“Ik ben geen acteur, maar door mij is de film een enorm succes geworden”. Ik had nog steeds geen idee.

Ook na de ‘hints’ die volgden kwamen in mijn hoofd geen namen boven drijven. “Ik heb die soundtrack gemaakt!” schreeuwde nu hij bijna. Maar ik, muziekbarbaar pur sang, tastte in het duister.

Na een korte stilte waarin ik zijn twijfel voelde, schrok ik op door zijn harde stem die nu de naam van een voor mij onbekend persoon door de telefoon schalde. Snel schreef ik op wat hij mij zojuist uit de doeken deed om bij vrienden na te kunnen vragen of deze persoon inderdaad een beroemd persoon was. Ik reageerde achteloos want ik had nog nooit van hem gehoord.

De man die door zijn bekendheid zo veel moeilijkheden in het contact met mensen ervoer klonk teleurgesteld en na 3 uur bellen hing hij de telefoon op.

Uiteindelijk ben ik niet lang voor de sekslijn blijven werken. Ondanks mijn vaste klantenkring en de goede verdiensten maakten de gesprekken mij ook een beetje verdrietig. Al na een paar maanden voelde ik mij meer een mental coach dan een telefoonprostituee en dat was toch niet helemaal waar ik voor gekozen had. Misschien had ik een vertekend beeld van telefoonprostitutie, maar er was weinig opwindends aan de verhalen die ik dagelijks aanhoorde:

De man die op jonge meisjes viel en daarom elke avond kwam invallen als danser in de plaatselijke stijldans school. Er was daar altijd een tekort aan mannen en zo mocht hij met alle tienermeisjes uit het dorp dansen – ze aanraken – zonder vervelende gevolgen. Bij thuiskomst belde hij mij om te vertellen hoe mooi ze waren en hoe graag hij hun complete lichamen wilde betasten maar dat nooit deed uit morele bezwaren.

De man die verliefd was op zijn moeder, stiekem toekeek hoe zij de liefde bedreef met zijn stiefvader en zijn fantasieën daar over met mij deelde: Op een dag belde hij om te vertellen hoe zijn stiefvader in de gaten had gekregen dat hij deze gevoelens voor zijn moeder koesterde. Tijdens een vrijpartij werd de moeder geblinddoekt en liet de stiefvader mijn klant toe om zijn plaats in te nemen. Zijn moeder had niets in de gaten gehad…

De man die geen contact durfde te maken met meisjes en van zijn moeder toestemming had gekregen om met haar telefoon naar sekslijnen te bellen. Hij was verslaafd geworden aan de gesprekken en de rekeningen waren voor zijn moeder niet meer te overzien.

Ik gaf mijn beste advies en in het geval van de verkrachte moeder deed ik melding bij de directie van de sekslijn. Ze zouden actie ondernemen.

Later, toen Boy mij adviseerde Michel Houellebecq te lezen dacht ik nog wel eens terug aan deze gesprekken. Zouden ze zich mij herinneren?

Lees ook:  ‘Wilt u uw aangifte nog een keer doen of wilt u het hier bij laten?’

De Duitsers zijn uitgeschakeld en andere waargebeurde verhalen beleefd en verteld door een meisje met de zelfbedachte naam TINKEBELL.

Hoe je aangestaard kunt worden door een muis met een feestmuts op. Welke types tegenwoordig kaas maken. Mannen die vermeden moeten worden om de viezigheid op hun piemel. Hoe je aangeklaagd kunt worden door depressieve hondenbezitters. Waarom je een psychiater ook preventief kunt bezoeken. Over Boy. Over niet opgegeten boterhammen. Over alleen zijn. En ook: Wat hamsters, politiek en portretschilderkunst met elkaar te maken hebben..

Volg Tinkebell ook op Twitter