Uitkeringen korten in het buitenland, is dit het jaar nul?

Het kabinet, zo schrijft Elsevier, is van mening dat uitkeringsgeld zoveel mogelijk in Nederland moet blijven en dat daarom het aantal rechthebbenden in het buitenland zoveel mogelijk moet worden beperkt. Om die reden worden de kinderbijslagen, de WIA- en de weduwenuitkeringen aangepast aan het prijspeil in de landen waar deze uitkeringstrekkers wonen. Verblijven zij ergens waar het leven duurder is, dan krijgen ze overigens geen toeslag. Enkele dagen geleden gaf minister Kamp al een staaltje weg van dit denken door AOW-ers die in het buitenland verblijven prijscompenserende extraatjes te onthouden. ‘Mojje maar in Nederland blijven’.

Wat betekent dit? Dat mensen die hun leven lang premies hebben betaald, op hun uitkering worden gekort omdat zij naar een plek zijn verhuisd waar het leven goedkoper is. Zij worden dus voor dit initiatief keihard gestraft en aangepakt want ze verliezen rechten die hen in het verleden waren toegezegd en die nu keihard worden weggestreept.

Verzekeringsmaatschappijen komen in dat geval eerst bij Kassa en daarna bij Opgelicht. En dat terwijl deze categorie emigranten door hun vertrek in Nederland zelf voor aanzienlijke besparingen zorgen. Voor zover het om mensen in de WIA gaat of trekkers van kinderbijslag, doen zij immers geen beroep meer op de Nederlandse zorgvoorzieningen of op het hier te lande zwaar gesubsidieerde onderwijs, wat toch goed nieuws is voor de tegenwoordig zo in ere gehouden belastingbetaler. Dat geldt trouwens helemaal voor bejaarden die naar het buitenland trekken en geen gebruik meer maken van de peperdure Nederlandse gezondheidszorg. Tel uit je winst, zou ik zeggen. En dan meteen je zegeningen. Maar nee.

Deze maatregel zal er zeker toe leiden dat mensen die van plan waren Nederland te verlaten en niet meer ten laste te komen van onze voorzieningen, nu zullen blijven. En dat veel vertrekkers acuut terugkeren om dan maar hier een beroep te doen op zorgvoorzieningen en huisvesting.

Om dit ook tot aanhangers van de PVV te laten doordringen even het volgende: daar zijn nogal wat gastarbeiders bij die de laatste jaren van hun leven graag aan de boorden van het Vanmeer of op de toppen van het Rifgebergte willen doorbrengen samen met hun gehoofddoekte echtgenote. Nu blijven ze net voor je staan op de markt, o zonen van blank Nederland en ze benemen je het uitzicht in de metro. Valt nu het kwartje, wat je dacht te besparen? Of nog niet?

Deze onbedoelde bijeffecten van Kamp’s zogenaamde bezuiniging zijn echter niet het ergste. Het kabinet laat er mee zien dat het een wereldbeeld heeft uit het jaar nul. Nederland is bezig redelijk uit de crisis te komen dankzij onze export en onze internationale dienstverlening. Onze welvaart is gebaseerd op onze internationale netwerken en ook op het feit dat er Nederlanders wonen en werken in de hele wereld. Wij liggen niet aan de geeuwhonger omdat we ons niet achter de dijken verschuilen. Er wonen in Nederland ook steeds meer internationaal vertakte families. Dat is geen bedreiging maar een kans. Zo is Nederland momenteel de tweede investeerder in Turkije. Daar kun je smalend over doen maar er worden in dat land wel groeicijfers geboekt van een procent of zes zeven, ook in deze voor ons magere tijden. Die investeringen verdienen zich grandioos terug.

Daarnaast is ondanks het geblaat van sommigen het lidmaatschap van de Europese Unie voor Nederlands welvaart essentieel. Wij maken deel uit van de grootste economische zone ter wereld, die in omvang ook die van de Verenigde Staten overtreft. Toch denken we dat iemand die een huisje betrekt aan de Costa’s of in Hongarije of ergens aan de Zwarte Zee naar het verre buitenland vertrekt. Die wordt niet beschouwd als een ondernemende burger die een plek zoekt waar hij binnen zijn mogelijkheden het beste leven kan leiden, maar als een soort profiteur. Dat is niet meer van deze tijd. Dat is 1951 en niet 2011. Zo grijs, grauw en treurig twintigste eeuws allemaal!

Voor iemand op het idee komt dat het hier om luiwammesen gaat: deze maatregel van Kamp treft geen werklozen mensen met een arbeidshandicap en weduwen. Het is geen bijstand en het is evenmin een werkloosheidsuitkering, hoewel het natuurlijk evenmin van deze tijd is om trekkers van zulke uitkeringen door kortingen of andere strafmaatregelen te hinderen als zij in navolging van Polen of Bulgaren het land uit trekken om elders werk te vinden.

Het wordt tijd dat het kabinet er eens achter komt hoe laat het is en dat de ministers de klok gelijk zetten, in ieder geval op de maand. Het is dus april 2011.