Uitkeringen stoppen in Marokko gaat nog een heleboel kosten

Ondanks dat hij lid is van de PvdA, heerst helse vreugde in de rechtse krochten van het internet over minister Lodewijk Asscher. Hij is namelijk van plan de betaling van alle uitkeringen stop te zetten aan rechthebbenden in Marokko. Ook hun ziekteverzekering gaat er aan, zo meldt NRC Handelsblad.

De bezuiniging is peanuts op het geheel van het tekort: ongeveer tien miljoen per jaar. Toch is de regering naar verluidt bereid er een internationaal verdrag voor op te zeggen. Dit is een merkwaardige buiging voor het kiesvolk van Wilders dat een ánder nu eenmaal niks gunt. Belangrijker is dat met deze maatregel geen enkel Nederlands belang is gediend.

Het onmiddellijk gevolg van deze maatregel zal immers zijn dat geen allochtoon, om dat nare woord nog maar eens te gebruiken, ooit zal terugkeren naar het vaderland in de verte. In plaats daarvan zullen immigranten een bijdrage blijven leveren aan de stijging van de zorgkosten in Nederland. Zij zullen nu immers gebruik maken van de Nederlandse gezondheidszorg, van de Nederlandse bejaardentehuizen, van gehandicaptenvervoer, van dure medicijnen, van thuiszorg enzovoorts. Je hebt ook grote kans dat gepensioneerden vanuit Marokko naar Nederland terugkeren als hun ziekteverzekering niet meer uitkeert. Per saldo zal dat zeker duurder uitkomen dan wanneer men mensen de vrijheid geeft de uitkeringen (waarvoor zij net als iedereen premie hebben betaald) te genieten daar waar zij verkiezen. Als ze permanent naar het buitenland gaan, kan dat  Nederland heel wat kosten en moeite schelen.

Uitkeringen, zo luidt de toornige tegenwerping, zijn bedoeld voor het overleven in Nederland en niet ergens anders. Je zou je kunnen afvragen waarom eigenlijk. Als iemand denkt dat hij buiten onze grenzen meer kansen maakt, dan is dat alleen maar mooi, zeker in deze tijden van verarming en teruglopende werkgelegenheid in eigen land. Er zit dan ook iets anders achter.

Heel veel Nederlanders menen dat uitkeringstrekkers per definitie uitvreters zijn, dieven en profiteurs. Dit verandert wel als zij zélf door hun baas de straat opgeschopt worden, maar voor die tijd blijft hun wantrouwen ten opzichte van “bankzitters” ongeschokt. De  sociaaldemocraat Asscher deelt deze opvatting gezien ook het feit dat hij van harte de invoering van een wet ondersteunt die – zo menen alle deskundigen en de ombudsman – op de kleinste verschrijving in een formulier de zwaarste sancties legt.

En dan vindt onze sociaaldemocraat gemakkelijk aansluiting bij de lui die denken dat mensen met een WIA-uitkerinkje helemáál de boel flessen, zeker als zij beschenen worden door een Marokkaans zonnetje. Daar gaat hij eens mooi een stokje voor steken, dat daar mensen op zijn kosten in het mooie weer zitten, omgeven door tentjes waar je voor drie euro kunt eten. Als je een uitkering wilt, dan moet je door de regen lopen in straten vol leegstand en kroegen waar een flauwe daghap beneden de tien euro niet te krijgen is, net als Henk en Ingrid.

De geschiedenis is er van vergeven, van sociaaldemocratische politici die probeerden bij rechts in het gevlei te komen. Het leverde soms applaus op, maar nooit stemmen. Wat Asscher ook doet, in de ogen van het Wildersvolk blijft hij een vuile rooie bloedhond en een (s)linkse grachtengordelpaladijn.