Verkiezingen 2010: Nederland maakt ruk naar rechts

Na een bewogen en unieke Tweede Kamerverkiezingen dient te worden vastgesteld dat Nederland een forse ruk naar rechts heeft gemaakt. Nederland is vanaf heden opgedeeld in twee machtsblokken. Waarbij de grote winst voor zowel de PVV als de VVD haar stempel drukt en het voortouw genomen heeft.

Dat gezegd zijnde: de verkiezingsuitslag liegt er niet om. Nog afgezien van de nog volgende uitkomst van de “buitenlandstemmers” welke mijns inziens grotendeels ten goede zullen komen aan de VVD.

Klaarblijkelijk is de boodschap van de VVD “eigen portefeuille eerst” in zeer goede aarde gevallen bij een groot deel van de Nederlandse kiezer. Al dient opgemerkt dat voor Rutte c.s. de verkiezingen geen week uitstel hadden kunnen velen gezien de vroege piek voorbije week en de ingezette terugval sindsdien. Vroeg, maar net niet te vroeg gepiekt lijkt hier een gerechtvaardigde conclusie.

Het sinds nu beruchte “gordijntjes-effect” (anders stemmen dan publiekelijk kenbaar maken) heeft de PVV bepaald geen windeieren gelegd. Een effect dat door alle beroepsmatige koffiedik-kijkers wederom zwaar is onderschat. Hetgeen overigens eveneens gesteld mag worden met betrekking tot een niet onaanzienlijk deel van de Nederlandse bevolking. Hier kunnen lessen worden geleerd, zoveel staat vast.

In het oog springen daarnaast een tweetal factoren met betrekking tot de landslide welke op het conto van de PVV kan worden geschreven.

Op de eerste plaats blijkt de PVV haar winst te halen uit alle politieke windstreken, van uiterst links, het midden en uiterst rechts. Bij zowel laag, midden als hoog opgeleiden. Uit steden en regio’s waar het “immigratie issue” en Islam geen enkele dan wel een zeer te verwaarlozen rol spelen. En vanzelfsprekend bij dat deel van de kiezers die op welke wijze dan ook in het dagelijkse leven wel degelijk last ondervinden van een losgeslagen minderheid.

In Limburg speelt het Islam-issue niet of nauwelijks. Er is derhalve een andere en specifiek provinciegebonden reden ten grondslag te liggen aan de klinkende winst van de PVV in deze provincie. Deze reden is tweeledig. Enerzijds de totale ineenstorting van het CDA welke van oudsher Limburg als een sterk bastion mocht beschouwen als het op verkiezingen aankwam.

Anderzijds het gegeven dat Limburg en haar inwoners zich op allerlei gebieden (nog) steeds achtergesteld voelen ten opzichte van andere provincies in combinatie met het gegeven dat het besef is doorgedrongen dat “een van hun” als machtsfactor een compensatie kon gaan bieden voor het al genoemde gevoel van achterstelling. Als geboren Limburger kan ik u verzekeren dat deze factor zonder enige twijfel een grote rol heeft gespeeld.

Al met al heeft de ruk naar rechts Nederland in een positie gemanoevreerd waarbij het vormen van een coalitie vrijwel tot de onmogelijkheden behoort.

Rutte c.q. de VVD heeft het voortouw strak in handen. Nagekomen “buitenland-stemmen” kunnen de VVD eenvoudig aan een extra zetel helpen. Waarmee in principe de deur naar een VVD/PVV/CDA-coalitie zoniet open, dan toch op zijn minst op een stevige kier staat. Primaire voorwaarde is de lakmoesproef welke de PVV dan moet doorstaan: opgeven dan wel zware concessies aan haar breekpunten, zoals het AOW-embargo. Daaruit zal blijken of de PVV daadwerkelijk wenst te gaan regeren of niet. Alhoewel het CDA er goed aan zou doen in de oppositie te haar wonden te likken en haar zaken weer zo goed als mogelijk op een rijtje te krijgen is het zomaar mogelijk dat – na het wegvallen van Balkenende – participatie in deze coalitie op weinig weerstand zal stuiten binnenskamers. Daarmee zou Nederland te maken krijgen met het meest rechtse kabinet in haar politieke geschiedenis. Voor vele Nederlanders een nachtmerrie-scenario. Mijzelve incluis.

Naar mijn mening kan er gerekend, geschoven en wat dies niet meer zij worden als het gaat om een mogelijke Paarse, Paars-Plus of welke andere coalitiemogelijkheid dan ook: een dergelijke optie is realistisch bezien niet meer dan een theoretische. Hoe graag zo ongeveer de helft van de Nederlandse stemmers anders zouden willen zien, mijn persoon inbegrepen.

De conclusie van dit al belooft vooralsnog niet veel goeds. Een ultra-rechts VVD/PVV/CDA-kabinet met consequenties die eenieder eenvoudig in kan vullen en met onverhoopte consequenties welke een scheuring kan opleveren in Nederland ingeval bijvoorbeeld groepen extreme PVV-aanhangers op grond van de PVV-winst een vrijbrief tot eigenmachtig optreden zien ten opzichte van alles wat maar riekt naar de Islam en moslims. De gevolgen van zo’n scenario zijn van dien aard dat ik persoonlijk ze niet wil visualiseren.

Er resteert daarnaast mijns inziens slechts een enkel alternatief: VVD/PVV komen er niet uit in de (in)formatie. Het “rondje over links” levert per saldo geen resultaat op. Binnen luttele maanden na heden mogen wij allen nogmaals de gang naar de stembus maken. In de hoop en met het bewustzijn van de verantwoordelijkheid van eenieder om niet in herhaling te vallen.

Nederlandse ingezetenen zijn slechts gebaat met een regerbaar land, zonder reeele kansen op sociaal-verwerpelijke excessen. Dat geldt voor iedereen, PVV-aanhangers, VVD-ers inbegrepen. Kortom: voor ons allemaal.

Dit stuk staat ook op de website Hollandsche politiek.