Vrouwen liever thuis de baas?

Ivan Wolffers schrijft elke dag een gezond weetje, gebaseerd op onderzoeken met merkwaardige en soms ongelofelijke uitkomsten. Door de weetjes van Wolffers leer je van alles over bijvoorbeeld verschillende ziektes, medicijngebruik en gezond afvallen, maar ook over de vaak komische verschillen tussen mannen en vrouwen.

Vrouwen en mannen die in de wetenschap werken weten heel goed dat een onderzoek pas wetenschap wordt als het is gepubliceerd in een wetenschappelijk tijdschrift en dus beoordeeld is door vakgenoten. Presentatie van een onderzoek op een congres betekent daarom niets. Toch wil ik vandaag over een onderzoek schrijven dat op zo’n congres werd gepresenteerd. Het is te interessant om te laten lopen en discussiëren kan altijd. Zou het waar kunnen zijn dat vrouwen die zich thuis in het huishouden de baas voelen minder geneigd zijn een maatschappelijke carrière na te jagen?

In huishoudens waar de huishoudelijke verantwoordelijkheden eerlijk verdeeld waren hadden mannen die nu eenmaal nooit bezig hebben hoeven zijn met die traditionele vrouwenverwachtingen daar namelijk geen last van.

Zou het waar kunnen zijn dat de stereotype vrouwenrol, die via films, boeken, sprookjes, verwachtingen ontstaat ervoor zorgen dat vrouwen als ze in een relatie werkelijk de baas zijn over beslissingen op het gebied van de management van het huishouden, ze zich wat minder inzetten voor het knokken voor het de baas worden op maatschappelijk gebied.

Als mama de baas is over het kopen van de kleren voor de kinderen en over wat ze ’s morgens aantrekken en naar welke gelegenheden, geeft dat dan genoeg voldoening op het gebied van het bereiken van macht? Zou dan dus de oplossing voor het slechten van het glazen plafond deels gelegen kunnen zijn in het radicaal veranderen van de opvoeding zodat bij kinderen de traditionele genderrollen geen vat krijgen op verwachtingspatronen? Dus jongens meer naar De kleine zeemeermin en Belle en het Beest laten kijken en meisjes meer naar de Lion King en Cars?

En wat moeten we met de onderzoeken die laten zie dat de manier van spelen van jongens en meisjes er genetisch al vroeg in zit? Jongens worden al heel vroeg in hun ontwikkeling aangetrokken door wat beweegt (treinen en ballen) en meisjes meer tot details (de ogen in poppen). Zorgt dat voor het ontwikkelingen van traditionele gendervaardigheden? Kan dat in opvoeding en op school nog worden bijgesteld? Of wordt dat alleen maar uitgesprokener door het uitvergroten in de media door die stereotypen?

Ach het zijn allemaal denkspelletjes, want het gaat hier om stereotypen die zowel onderzocht worden als sterk verankerd zijn in ons denken en ons communiceren. Ook dat van wetenschappers. Logisch dus dat bij de discussie over de resultaten van zo’n onderzoek dat allemaal opborrelt.

Op internet circuleert een filmpje dat laat zien wat er gebeurt als vaders verantwoordelijk worden voor de management voor het gezin. Gaan die meer voor de efficiëntie dan voor het uiterlijk?

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het vorige weetje: We zijn allemaal psychiater

Het nieuwe boek van Ivan Wolffers is: Het gezonde lifestyleboek