Waar gaat het naar toe in dit onbarmhartige land?

De Wajong is overspoeld door allerlei groepen, waardoor niet zichtbaar is voor wie de Wajong oorspronkelijk opgezet was. In de nieuwe vorm is het voor mij absoluut niet mogelijk te participeren. Het huidige kabinet heeft geen idee van de doelgroep waar over gesproken wordt. Agnes Jongerius sprak in Pauw en Witteman over ‘de groep mensen die als kind niet werd uitgekozen bij de gymles’. Dat ben ik niet.

Ik ben een zelfstandige, jonge vrouw met ambities en ik wil meedoen. Helaas heb ik vreselijk veel pijn, en een enorm lastig lijf. Ik wil er alles aan doen te participeren en ik zet mij hier dan ook voor de volle honderd procent voor in. Spijtig genoeg heb ik een aandoening die gepaard gaat met het syndroom van Damocles. Dat wil zeggen: ik kan elk moment een fractuur hebben. Ik heb door Osteogenesis Imperfecta al 62 keer wat gebroken. Als ik aan het werk ga, wat ik zeer graag wil, omdat werk gelukkig maakt, dan heb ik noodgedwongen ook een vangnet nodig. Omdat ik ook zomaar uit kan vallen.

Wanneer deze hervorming doorgaat is het voor mij juist niet mogelijk te werken. Omdat dit vangnet mij wordt ontnomen. Daarnaast ben ik ook juist de doelgroep die van alle facetten van zorg gebruik maakt, die in alle eigen bijdrages, extra kosten handicap etc. wordt belast. Deze kosten zullen substantieel toenemen in de toekomst. Verhogingen van een paar tientjes lijken niets, maar op een inkomen van 900 euro zijn het schokkende bedragen. Ik weet: er moet bezuinigd worden, maar dat kan ook anders.

Knokken doe ik om mijn studie te behalen, ondanks alle pijn (met noodgedwongen morfinegebruik). Maar ik accepteer niet dat dit gebeurt. Alles moet ik er aan doen om mee te kunnen komen met mijn vrienden, collega’s en familie. Allemaal mensen met een hogere sociaal economische status, terwijl ik niet weet hoe ik rond moet komen met al mijn extra zorgkosten. Ik heb geen linkse en rechtse hobby’s, ik houd ook van cultuur, uit eten gaan, theater, het filmhuis. Maar mij vind je daar niet, omdat ik het niet kan financieren. Die sociale participatie zou zeer gunstige effecten kunnen hebben op mijn mogelijkheden te werken, veel mensen vinden immers een baan via dergelijke netwerken.

Ik doe er alles aan om in ieder geval nog iets te gaan verdienen. Ik heb net een wetenschappelijke stage gelopen bij de polikliniek orthopedie van de Isala Klinieken. Het was te gek. Te gek om ook mee te participeren en op dat niveau mijn kennis te mogen delen. Mensen, wat word je daar gelukkig van! Maar zie dan ook dat dit niet altijd gaat, en geef mij de ruimte en het vertrouwen (laat dat een nieuwe V zijn) om te werken als ik kan en bij te tanken en ziek te zijn als dat, jammerlijk, nodig is. En ik wil, en ik ga. Maar met de toekomstige maatregelen worden alle mogelijkheden mij ontnomen. Terwijl zelfs het UWV mij zeer goed gezind is, mij prima wil ondersteunen.

Waar gaat het naar toe in dit onbarmhartige land? Ik denk dat een van de grootste problemen is dat alle betrokkenen geen idee hebben over welke doelgroep ze spreken. Hoe er nu over gesproken wordt leidt alleen maar tot een verschrikkelijke vervorming van het beeld van Wajongers. Bijvoorbeeld Stef Blok: ‘De wajongers, de onderkant van de maatschappij’. Ik ben niet de onderkant. Ik ben waardevol, mij geen kansen geven is volstrekte kapitaalvernietiging.

Ik spreek hier voor mezelf. Wat absoluut niet kan is een regeling opzetten die mij in een bijstand zet waardoor ik moet re-integreren ook als ik hartstikke ziek ben. Of die mij in een 100 procent afgekeurde positie zet, waardoor ik als ik me wel redelijk fit voel, geen kans krijg te laten zien wat ik kan en wil. De huidige Wajong regeling is al nauwelijks werkzaam voor mij, laat staan de toekomstige. Dan houdt het werkelijk op.

Maak me niet afhankelijk, laat me zelfstandig zijn. Wees flexibel, vertrouw mij, faciliteer mij en dan zal ik alles doen om bij te dragen een aan succesvol, barmhartig en gelukkig Nederland.  Nederland is een land met een geweldig potentieel, en dat zit ook in Wajongeren!

Ik zou graag willen dat alle betrokkenen zien wie een Wajongere is. Ik hoop dat u mij wilt zien en naar mij wilt luisteren. Ik ga van harte de dialoog aan ten behoeve van een structurele en succesvolle oplossing voor ons allemaal.