Wat er mis is met 'de Zwarte Christus'

Met Nelson Mandela is een van de grote figuren uit de twintigste eeuw heengegaan. Men mag hem gerust op één lijn stellen met persoonlijkheden als Churchill, Roosevelt en De Gaulle, die net zo goed hun land van de ondergang gered hebben en hun leven in dienst stelden van wat het Wilhelmus noemt ‘de tyrannie verdrijven’.

Maar de bewieroking gaat nu alle perken te buiten. Mandela wordt zelfs aangeduid als ‘de Zwarte Christus’.  En men verklaart dat Hij het goede wilde, terwijl zoveel mensen er een puinhoop van maken. 

Er klopt iets niet aan al die heiligverklaringen. Sterker: er zit een heel naar tintje aan die Zwarte Christus. Nelson Mandela wordt niet zozeer herdacht als de strijder die hij was, maar vooral – als een acceptabele zwarte. Hij was immers een prins van den bloede . Hij ging altijd tot in de puntjes gekleed, zij het soms zo héérlijk informeel. Hij glimlachte ontwapenend. Hij was charmant. Hij wond de dames op elegante wijze om zijn vingers. Hij kende zijn manieren. Elke rauwheid was hem vreemd. Je kon je voorstellen hoe hij zat te glimlachen in een loge van de opera. Er zat veel Savile Row in zijn verschijning en weinig Soweto . 

Dit soort heiligverklaring van Mandela lijkt tevens een vingerwijzing naar Afrika, dat er immers gedurig een puinhoop van maakt, en naar de zwarten die de keurige burgers wel verontrusten: van de hiphop, van de ghetto’s, de wakamans en de andere lui tegen wie men op bepaalde straathoeken een alcohol- en samenscholingsverbod heeft uitgevaardigd .

“Wat een verschil”, laat het gepoetste-schoenen-volk voelen, “met Nelson Mandela, met deze zwarte Christus”. En dan legt het gepoetste-schoenenvolk fijntjes de klemtoon op ‘zwart’. 

Als het erom gaat de werkelijke grootheid van Nelson Mandela te bepalen, dan is een nuchtere analyse genoeg. Ik vertrouw de lui niet die nu zo heftig met het wierookvat zwaaien.

Je kunt vanaf nu de opinies van Han ook beluisteren. Volg Han op Twitter voor de luisterlink

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)