Wat kinderen vergeten

Weet je wat de eerste herinneringen in je leven zijn? Ik zelf ben altijd jaloers als ik mensen hoor vertellen dat ze nog weten hoe ze geboren zijn, hoe ze door het geboortekanaal – the tunnel of love – gleden, een tik op de billen kregen en daarna huilden en ademden tegelijkertijd. Er zijn er zelfs die nog weten hoe donker het in de baarmoeder was. Ik weet niets meer van voor mijn derde, maar ik hoef helemaal niet jaloers te zijn, want het is uiterst zeldzaam als iemand zich iets kan herinneren van voor zijn derde levensjaar. In de wetenschap heeft dat vergeten van alles wat je voor je derde meemaakte ook een naam: kinderamnesie. Onderzoekers hebben uitgedokterd wanneer die herinneringen verdwijnen.

Met volwassenen was er al onderzoek gedaan, maar veel verder dan te ontdekken dat je voor je derde niets onthoudt konden ze daarmee niet komen. In dit nieuwe onderzoek werden kinderen vanaf hun derde gevolgd en regelmatig geïnterviewd via hun ouders die dan vroegen naar dingen die ze samen gedaan hadden: verjaardagspartijtjes of bezoekjes aan de dierentuin. In het begin konden ze dat allemaal keurig navertellen en ook nieuwe onderdelen aanvoeren, maar rond hun zevende jaar beginnen die eerste herinneringen te vervagen tot ze helemaal verdwenen zijn.

Herinneringen onderdrukt Freud gaf als verklaring voor het vergeten dat het kind die herinneringen onderdrukt, maar moderne wetenschappers zoeken de verklaring eerder in het zenuwstelsel. Dat is heus wel goed genoeg om woordjes te onthouden, maar niet om wat gecompliceerdere dingen vast te houden. Omdat de onderdelen in verschillende delen van de hersenen belanden moet je dat voor een herinnering weer samen kunnen brengen en daar is een verder ontwikkeld zenuwstelsel voor nodig.

Kunnen we dus de kleintjes gewoon drie jaar lang in de wieg laten liggen? Ze onthouden toch niets. Nee, natuurlijk niet, want al die indrukken zijn wel nodig om zo’n goed zenuwstelsel te ontwikkelen. Kinderen die volledig verwaarloosd worden kwijnen weg.

Tutsikinderen Wat me wel interesseert is of als je Tutsikinderen zou volgen die gezien hebben hoe moeder, vader zusjes vermoord werden daar ook niets meer vanaf weten. Wij zijn geneigd te denken dat met zoiets een bezoekje aan de dierentuin niet te vergelijken valt.

 

 

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Ivan schrijft voor Joop elke dag een Gezonde Weetje van de Dag:  klik hier voor een overzicht