Wat loopt zo'n Baudet toch te zeiken. Zijn zwartste verlangens worden vervuld

Tot de krankzinnige nonsens die Thierry Baudet en zijn aanhangers elkaar aanpraten, behoort de leugen dat iedereen Nederland zomaar binnen kan wandelen. De lidstaten van de EU staan elkaars burgers vrije vestiging toe maar voor bewoners uit landen die niet blank genoeg worden geacht, blijven de Nederlandse grenzen nagenoeg gesloten. De kans dat je asielaanvraag wordt toegewezen, is gering. Als je verliefd wordt op een partner uit een verkeerd land – buiten de EU, niet blank genoeg in tegenstelling tot Australië of Canada of wel blank maar niet rijk genoeg, zoals de Oekraïne – , dan wordt het heel moeilijk om die naar Nederland te krijgen. De overheid stelt aan de verliefde Nederlanders bepaalde leeftijds- en inkomsteneisen. Bovendien moet die over voldoende huisvesting beschikken. Een kamer is niet genoeg.

Tegelijk moet de partner in zijn of haar eigen land een inburgeringsexamen doen waarin ook eisen worden gesteld aan de kennis van de Nederlandse taal. Hij of zij dient daartoe op een Nederlandse ambassade een tamelijk bizar computerexamen met goed gevolg af te leggen. Als daarvoor een grote reis nodig is – ook een internationale omdat Nederland in veel landen geen ambassade heeft – dan is dat pech. Heeft men die horde onverhoopt overwonnen, dan volgt de echte inburgering in Nederland. De partner dient een cursus te volgen en opnieuw een examen te halen. Wie geeft die cursus? Dat wordt overgelaten aan de vrije markt. Er bestaat geen kwaliteitscontrole. De cursist is aan de goden overgeleverd. Wat de bedrijfsmatige docenten wel goed kunnen is de rekening indienen: de kosten zijn pittig en de nieuwbakken echtparen moeten daar in het algemeen bij DUO van de studieleningen een krediet voor opnemen van 10.000 euro, dat zij later naar draagkracht terugbetalen. Wie binnen drie jaar niet slaagt krijgt van de overheid ook nog eens meermalen een boehoehoete van 1.250 euro opgelegd. De Volkskrant legt uit hoe daarmee vele echtparen in de problemen worden gebracht.

Wat is de achtergrond van dit alles? Ooit heeft aan het Binnenhof de gedachte postgevat dat Nederlanders met een Marokkaanse of Turkse achtergrond te veel met partners uit hun voormalig moederland trouwden. Dat was niet goed voor de integratie, meende men, want dit leidde tot ongelijkheid in relaties, een conservatieve levensstijl en een gebrekkige integratie. Dus voerde men wetgeving in om dit soort huwelijken te frustreren.

Helaas bleek er al een internationaal verdrag met Turkije te bestaan dat zulke treiterwetgeving uitsloot. En zo waren Turkse trouwlustigen beschermd. Wie nog meer? Japanners, Zuid-Koreanen, Canadezen, Nieuw-Zeelanders, Zwitsers, Amerikanen en last but not least – burgers van Vaticaanstad. En uiteraard burgers van een EU-land.

Voor het overige moeten buitenlandse partners er allemaal aan geloven. Het Ministerie van Sociale Zaken verklaart desgevraagd dat dit allemaal hoogst noodzakelijk is omdat er anders wel eens huwelijken kunnen voorkomen waarin de Nederlandse kernwaarden niet worden gedeeld.

In het licht van dit alles is het des te onbegrijpelijker waarom Baudet zo loopt te zeiken. De Nederlandse wetgever is al lang bezig zijn zwartste verlangens in regelgeving om te zetten.

De grenzen zijn dicht. Wie zich met een partner van buiten de EU in Nederland wil vestigen, krijgt allerlei stokken tussen de benen geworpen, moet zich in de schulden steken, wordt beboet. De kans op politiek asiel is gering en de IND procedeert zich een ongeluk om te voorkomen dat een door de rechter toegewezen verblijfstitel stand houdt.

In Griekenland worden ter afschrikking afschuwelijke kampen voor vluchtelingen in stand gehouden. De gehate Europese Unie financiert een kustwacht die Afrikanen terug naar Libië sleept om ze daar op te sluiten teneinde ze dwangarbeid te laten verrichten of als slaven te verhuren. De staatssecretaris voor Vreemdelingenzaken ontdoet zich zelf van zijn bevoegdheid om genade voor recht te laten gelden daar waar dit recht klaarblijkelijk tot onrecht leidt.

Mijn liefje wat wil je nog meer? Ben je dan nooit tevreden? Wat moet er nóg meer gebeuren. Wat voor fantasieën spoken rond in het brein van Baudet?

Naschrift: Lodewijk Asscher heeft ingevoerd dat inburgeraars – ook buitenlandse partners – een verklaring moeten ondertekenen waarin zij de Nederlandse kernwaarden dienen te onderschrijven. Kosten: 150 euro. De belangrijkste kernwaarde van Nederland wordt daarmee blijkbaar tot uitdrukking gebracht: voor niks gaat de zon op.