Wie is de beste pokerspeler van het Binnenhof?

Het jaar nadert zijn einde – en dus blikt politiek Nederland terug op het afgelopen jaar. Met behoorlijk verrassende uitslagen!

In de recente complimentenregen werd de begin dit jaar nog zo verketterde Dijsselbloem nu door de parlementaire pers beoordeeld als allerbeste , gaven jongeren hun stem aan Pechtold , en kon ik een glimlach niet onderdrukken toen de toch niet van jeugdigheid of frisheid blakende Van Ojik het label ‘ politiek talent 2013 ‘ kreeg opgeplakt. Veel prijzen dus, maar de prijs voor de slimste pokeraar op het Binnenhof, die is nog beschikbaar. Genoeg reden voor mij om te vragen: wie was afgelopen jaar de beste pokerspeler in Den Haag?

Alexander en Emile: een ongelijke strijd Aan de tafel van Jeroen & Paul kon u afgelopen vrijdag tamelijk duidelijk het onderscheid zien tussen goed en slecht poker. U weet nog wel: de uitzending waarbij SP-voorman Roemer hoopte D66-leider Pechtold neer te kunnen zetten als “kind van Rutte en Samsom”. Om vervolgens een boemerang terug te krijgen met Pechtolds: “Hmmm, in dat geval ben jij dan waarschijnlijk Samsoms boze ex?” Geweldig getimed, lachers op de hand, iedereen wist precies wat werd bedoeld. Kortom: opponent direct weer terug in de hoek.

Het goede poker was die avond sowieso van -al dan niet Kereltje- Pechtold, die met succes Roemer wist te framen als jengelend kind dat alleen maar nee kan zeggen. Slim ingespeeld op de achilleshiel van de SP – het vermeende gebrek aan constructieve gedachten – en bovendien op een moment dat Roemer deze aanval niet verwachtte. Duidelijk verrast door de aantijgingen, kwam Roemer niet veel verder dan iets te stamelen als “ik zeg ook wel eens ja, hoor”. Om vervolgens wéér met een riedel te komen van wat er allemaal niet zou deugen in ons land, zonder daarbij te zeggen hoe het dan wél moet. Niet de allerslimste boodschap op dat moment en bijzonder ongelukkig getimed. Kortom: slecht poker!

De heren hadden eerder al getoond over een verschillende mate van pokerskills te beschikken. Denk hierbij aan het lenteakkoord van 2012 , of het recente begrotingsakkoord. Het knappe van deze beide momenten was dat Pechtold zichzelf een machtspositie wist toe te eigenen terwijl zijn partij feitelijk slechts aan de zijlijn stond. In plaats van te mokken, klagen of schoppen, drong de gladde Pechtold slim binnen tot de politieke onderhandelingen, en toonde met deze akkoorden ‘verantwoording te nemen’. Pokertechnisch gezien de ideale zet in een periode waarin de politiek vooral nog leek te bestaan uit gekissebis en eigenbelang.

Klein Christelijk pokert zuinig, maar slim Ook de heren Slob en Van der Staaij wisten in de slipstream van Pechtold mee te glijden op deze stroom van akkoorden. Als bijrolspelers op het toneel – en allerminst de kleurrijke spelers die een pokergame interessant maken – hingen ze dicht om de tafel heen. Zodat op de momenten dat key players als PvdA, CDA of SP zouden uitvallen, zij snel hun plek konden innemen. Hierdoor wisten zij meer winst of invloed te behalen dan men puur op basis van kwaliteit of zetelaantal zou verwachten. Strategisch gezien, uitstekend poker!

De enige écht goede Haagse pokeraar komt uit Venlo Maar hoe goed en constructief de bijdragen van Pechtold, en hoe slim de beide heren van Klein Christelijk ook zijn: de met afstand beste pokeraar van het Binnenhof is natuurlijk Wilders. Zonder enige twijfel. Als enige van allen een stoïcijn in woord en gedrag, trekt hij zich niets aan van stijgende of dalende peilingen, van kritiek op het weinig democratische gehalte van zijn partij, op de schimmige financiering ervan, op LPF-toestanden met muitende partijleden, of op het toch vrij pijnlijke gegeven dat hijzelf al jaren een integraal onderdeel vormt van het systeem dat hij zo bekritiseert. Geert blijft onverdroten volharden in zijn ongebruikelijke, maar uiterst succesvolle strategie van zenden zonder te willen ontvangen. Klaarblijkelijk met volledige goedkeuring van zijn kiezers.

Waar vrijwel alle partijen in hun gedrag en beleid bibberen voor sensatiezoekende media of onvoorspelbare kiezers, gaat Wilders zijn eigengereide gang. Jazeker, met een verhaal dat feitelijk rammelt aan alle kanten, met schrikbarend weinig steekhoudende argumenten en overwegend inspelend op de onderbuik. En ja, met zodanig extreme standpunten dat hij zichzelf voor toekomstige onderhandelingen al bij voorbaat buitenspel heeft gezet.

Maar wél met goedkeuring van zijn visie door een aanzienlijk deel van het electoraat. En omdat de angstige traditionele partijen alles doen om Wilders de wind uit de zeilen te nemen, zullen ze veel van zijn standpunten dus wel móeten overnemen in beleid. Ook al zit de man die zij zo vrezen zelf niet eens aan de onderhandelingstafel.

Poker in optima forma dus! Want welke tactische aanpassingen de traditionele partijen ook maken, ze lijden hoe dan ook verlies. Verlies van zetels indien ze zich niet aanpassen en verlies van geloofwaardigheid indien ze dit wel doen.

Volg Rolf op Twitter @rolfslotboom