Wij zijn burgers, geen laboratoriumratten

Naarmate de maatschappelijke weerzin toeneemt, klampen de coalitiepartners zich steviger aan elkaar vast. Troost en steun proberen ze daarbij te vinden onder de Haagse kaasstolp, want buiten op straat in de echte wereld ontmoeten zij op hun best een meewarig hoofdschudden. Er zijn nog partijen die mee willen denken in het spoor dat Rutte en Samsom een half jaar geleden hebben uitgezet. Zo ontstaat een autistisch universum waarover Ferry Mingelen dagelijks bericht.

In dat universum blijft het terugbrengen van het tekort tot maximaal drie procent heilig, verklaarde minister Lodewijk Asscher (Sociale Zaken, red.) dezer dagen. Hij en zijn collega’s geloven nog steeds, dat dit doel te bereiken valt door een politiek van bezuinigen en lastenverzwaringen. De “meedenkende” oppositie, met name D66, hangt dit geloof eveneens aan.

Bleef het daar bij, dan zou dat al onaangenaam en contraproductief genoeg zijn maar de coalitiepartners gaan verder: in het kader van dit beleid voert de autistische politiek allerlei experimenten op de burger en zijn omgeving uit.

Het meest recente voorbeeld is wat staatssecretaris Jetta Klijnsma met weduwen en weduwnaars uit wil halen omdat ze denkt dat rouwenden maar beter zo snel mogelijk aan het werk kunnen gaan, ook omdat daarmee de kinderen zo’n geweldig goed voorbeeld wordt gegeven. Na het Kamerdebat van woensdag beloofde zij weliswaar te zullen kijken of de scherpe kantjes eraf konden maar de hoofdgedachte hield zij fier overeind.

’s Avonds verscheen minister Plasterk op de televisie om nogmaals zijn plannen te verdedigen om het lokaal en provinciaal bestuur van Nederland volledig op de schop te gooien omdat grootschaligheid meer efficiency biedt en de burger een betere service.

Staatssecretaris Martin van Rijn wil elke hulpbehoevende een of andere lul van de gemeente op zijn dak sturen die dan in vergadering met familie, vrienden en buren aanwijst hoe ze in de hulpvraag kunnen voorzien want dat is goed voor de betrokkenheid. 

Dit kabinet grossiert in gedragsbeïnvloeding door bestuurlijke maatregelen. Daarbij gaat het zelden uit van de werkelijkheid maar van de denkschema’s waarin het zich sinds de beëdiging heeft opgesloten. Zo worden we steeds weer ingezet bij allerlei rare maatschappelijke experimenten. 

Dit moet ophouden. Wij zijn burgers, geen laboratoriumratten.

Volg Han ook op Twitter

Het laatste boek van Han van der Horst is: Nederland, de vaderlandse geschiedenis van de prehistorie tot nu