Wil je dat de mensen het geld laten rollen? Gééf het ze dan

De geldpomp van de Europese Centrale Bank draait op volle toeren maar het helpt voor geen meter. Een inflatie van 2% wordt niet bereikt. Integendeel, er is sprake van deflatie. De euro is 0,02% meer waard geworden.

Deflatie is rampzalig. Dan wordt het verstandig om de centen in je zak te houden en aankopen zoveel mogelijk uit te stellen want de prijzen zullen alleen maar dalen. Ook sparen blijft lucratief: de rente bedraagt weliswaar 0% maar dat wordt goed gemaakt door de stijgende waarde van het geld.

Door dit alles zien producenten en handelaren zich gedwongen met prijsverlagingen toch nog een beetje omzet binnen te halen. Zo ging het bijvoorbeeld ook in de grote crisis van de jaren dertig. De regering verergerde dit door de ambtenarensalarissen aan te passen bij de neerwaartse prijsspiraal. Dat wordt nu nog niet overwogen hoewel er in de VVD en het CDA genoeg lui rondlopen die er gek genoeg voor zijn. De pensionado´s zullen echter wel het gelag betalen, in ieder geval na de verkiezingen van maart. Zij worden door de deflatie tenminste nog een béétje gecompenseerd.

Schuldenaren zijn massaal de klos: deflatie verzwaart de last op hun schouders. Meer van hen zullen failliet gaan waardoor crediteuren, bijvoorbeeld onbetaalde leveranciers, ook in moeilijkheden raken. Zo komt een keten van bankroeten tot stand.

De wal keert het schip als de euro niet meer te handhaven valt. Dat zal gebeuren bij een faillissement van grote landen zoals Spanje en Italië. Daardoor ontstaat zeker zo´n enorme chaos dat een prognose van de gevolgen geen zin heeft.

De ECB weet geen inflatie op gang te brengen omdat het nieuw geschapen geld de reële economie niet bereikt. Het wordt aan alle kanten opgepot of gebruikt voor speculaties op de beurs. Er zijn twee manieren om dat te veranderen. De overheid moet meer geld uitgeven aan concrete dingen. In Nederland zou ze bijvoorbeeld via de gemeenten een groot huizenbouwprogramma kunnen realiseren om zo het gebrek aan betaalbare huurwoningen te verhelpen. Daarnaast is een loonsverhoging voor beoefenaren van cruciale beroepen hoogst noodzakelijk: agenten, leraren en zorgpersoneel worden nu al jaren onderbetaald. Ze verdienen zo weinig dat ze hun salarisverhoging zeker voor het grootste deel zullen uitgeven. Zo neemt de geldcirculatie toe waardoor de inflatie wordt aangejaagd.

Dan is er nog een paardenmiddel waar de Europese Unie als geheel enorm van zou opknappen maar dat niet doorgaat omdat teveel mensen een ander geen voordeeltje gunnen. Geef de twintig procent armste Europeanen zonder verdere voorwaarden elke maand een bedrag. Iets tussen de 200 en de 500 euro. Ook dat geld zal zeker besteed worden en in de economie terecht komen.

Het is allemaal simpel en het ligt voor de hand. Toch zal er een harde strijd gevoerd moeten worden om zo’n realistisch beleid te bewerkstelligen. Er zijn teveel mensen die de economie van een land en een werelddeel ten onrechte vergelijken met een huishouden. Zij zijn nog steeds verslingerd aan misleidende zegswijzen als: ¨Je moet de tering naar de nering zetten¨, of ¨Elke dag een draadje is een hemdsmouw in het jaar¨. Ze luisteren naar politici die zeuren over moeder aan de keukentafel met haar huishoudboekje. Maar de economie van een land heeft niets gemeen met het voeren van een huishouden, waarin het grotendeels gaat om het in de hand houden van de consumptie en niet om het doen van productieve investeringen.

Zo strompelt het Westen zijn ondergang tegemoet. Wil je dat mensen het geld laten rollen, gééf het ze dan.