Wilders in de Shariadriehoek

De controverse rond de Vergeten Driehoek van de Haagse Schilderswijk geeft precies aan wat er allemaal mis is met het Nederlandse islamdebat. Maar er is hoop.

Geert Wilders wandelt door de Schilderswijk, omringd door lijfwachten, politie en pers. Rellen blijven uit, er hangt een spandoek waarop hij sarcastisch welkom wordt geheten en Marokkaanse jongeren vormen hartjes met hun handen. Wilders zegt dat hij zich in Marokko of Saudi-Arabië waant. Zou hij ooit deze landen hebben bezocht? Doet er niet toe, het is de hoogste tijd voor een grondwettelijk shariaverbod.

Zie je wel, smalen zich progressief wanende anti-PVV’ers en zich modern noemende moslims op Twitter, er is niets aan de hand. Het verhaal van Perdiep Ramesar in Trouw was een hufterige hoax of toch tenminste een hijgerige hype. De zoveelste poging bedoeld om moslims in kwaad daglicht te zetten. Wat verschrikkelijk dat zelfs het beste dagblad van Europa eraan meedoet.

Twee zienswijzen die in een notendop weergeven wat er mis is met het Nederlandse islamdebat. Aan de ene kant het platte PVV-populisme (het lijkt hier wel Saoedi-Arabië, stop de islam!), aan de andere het wegkijken, het bagatelliseren, het ontkennen door de policorbrigade.

Vijandsbeeld Beide groepen lijken stiekem dol op de conservatieve islam. De PVV heeft de fundamentalisten hard nodig om relevant te blijven, er wordt echt alles aan gedaan het vijandbeeld in stand te houden. Een rel, een bliksembezoek, Kamervragen, een onrealistisch voorstel en pats – Maurice de Hond telt er weer twee zetels bij in zijn peiling.

Aan de andere kant zien we gematigde moslims schieten in wat Hafid Bouazza “schrille tonen van een eeuwenoud verdedigingsrefrein” noemt. Het gaat over de islam, wij zijn moslims, dus doen we alsof het allemaal niet waar is of wel meevalt. Alsof de golf van shariaschandalen die we zien in Brussel, Londen, Parijs en Malmö met een nette boog om ons land heen trekt. En natuurlijk is er geen gebrek aan zogenaamd progressieve autochtone politici en opiniemakers om de aartsconservatieve islamieten in bescherming te nemen. Zou D66 nog bestaan zonder Geert Wilders?

Intussen heeft diezelfde Hafid Bouazza natuurlijk volkomen gelijk als hij in HP/De Tijd een prachtig essay schrijft waarin hij waarschuwt voor de toenemende invloed van de radicale islam in onze grote steden. Want dat Ramesar zijn verhaal niet uit de duim heeft gezogen, moet ieder weldenkend persoon – en ik reken Ewoud Butter daar zeker toe – eigenlijk wel toegeven. Want ja, die Nederjihadisten die in Den Haag werden geronseld en in slagorde naar Syrië trokken, dat was toch aanvankelijk ook een hoax? Helaas…

Zieke symbiose Ik heb al eerder geschreven over de zieke symbiose van rechtspopulisten en haatbaarden. Waar zou Geert Wilders zijn zonder de conservatieve, politieke islam? En omgekeerd zijn de denkbeelden (al impliceert dat reflectie, iets dat ik eerlijk gezegd betwijfel) van de PVV’ers de ideale recruitment tool voor de immer boze baarden. Hoe dicht deze twee zienswijzen elkaar inmiddels zijn genaderd, wordt verpersoonlijkt door de tragikomische figuur Arnoud van Doorn, de nieuwbakken salafist die tot voor kort te vuur en te zwaard bestreed waar hij nu vijfmaal daags naartoe buigt.

Hoop Er is hoop. Allochtone politici als Sadet Karabulut, Keklik Yücel en Ahmed Marcouch laten ons zien dat het mogelijk is door de betrokken stellingen heen te breken, trekken zich niets aan van nestgeur en spreken zich uit tegen de haatcultus van de orthodoxe islam. Zij beseffen dat vrouwen, afvalligen, gematigden, joden en homo’s het verdienen niet te worden geofferd op het altaar van misplaatste politieke correctheid.

We zullen het van hen moeten hebben. En van de moslimgemeenschap zelf. Alleen zij beschikt over de informatie die nodig is om de rotte appels uit de mand te gooien. Bovendien heeft zij er het grootste belang bij. Het zullen niet mijn zoons zijn die naar het volgende moslimslagveld trekken om daar als shahid te sneuvelen, en het zijn niet mijn dochters die op straat worden aangesproken omdat er onder hun hijab een lok haar is te zien.

De Nederlandse moslimgemeenschap heeft de mogelijkheden en het belang zichzelf te reinigen van de salafistische schandvlekken, laten we hopen dat zij ook de kracht vindt dit te doen. Ik ben gematigd optimistisch. Ik moet wel, want van Geert Wilders weten we in elk geval dat hij kracht noch belang heeft.