Wie zou Wilders opvolgen als hij af zou treden?

In mijn column ‘Is dit het einde van Geert Wilders?’ heb ik het een tijdje geleden gehad over een mogelijk vertrek op betrekkelijk korte termijn van Wilders. Zulks op basis van een voor hem, ondanks winst, ongetwijfeld toch teleurstellende verkiezingsuitslag. Een niet onbelangrijk aspect is daarin buiten beschouwing gebleven, namelijk die van de troonopvolging binnen de PVV.

Wilders zal daar ongetwijfeld mee worstelen. Binnen zijn fractie dient zich nou niet echt iemand aan die in staat is op een zelfde effectieve wijze die rol van leider te vervullen. Het moet niet alleen iemand zijn die even welbespraakt  is en een evengoed debater als de huidige PVV-leider, het moet ook nog eens iemand zijn die, er van uitgaande dat de huidige structuur van de partij gehandhaafd blijft, in staat is op dezelfde wijze als Wilders overwicht te houden over de fractie en fractiemedewerkers.

Sietse Fritsma, de huidige vicefractievoorzitter, binnen een ‘normale’ partij toch al gauw een beoogd opvolger,  heeft noch de retorische vaardigheden, noch heeft hij kwaliteiten die aan een ‘alleenheerser’ à la PVV-structuur moeten worden toegedicht. Ook Fleur Agema, ooit vertrouweling van Wilders, maar in hiërarchie (voor zover die bestaat) teruggezet, zal niet meer in aanmerkingen kunnen komen. Los van het feit dat ook zij daartoe de inhoud en de kracht mist, kan onmogelijk geloofwaardig iemand naar voren worden geschoven die door haar leider op enige moment ‘dommer dan dom’ genoemd is. Partij ideoloog en enthousiast demagoog binnen de PVV-gelederen Martin Bosma vervolgens is het type dat liever achter de schermen aan de touwtjes trekt en is er de man niet naar om openlijk ‘vuile handen’ te maken en die, mocht het ooit fout gaan, zo onbeschadigd mogelijk uit een strijd zal willen komen.

Het is zinloos alle fractieleden van de PVV de revue te laten passeren. Geen van hen beantwoordt ook maar in de verste verte aan het profiel dat nodig is om te voorkomen dat, bij een vertrek van Wilders, de PVV in een LPF-achtige situatie gaat komen. Haantjesgedrag ligt nadrukkelijk op de loer. Niet in de laatste plaats omdat diverse fractieleden het vertrek van Wilders in eerste instantie wel eens als bevrijdend zouden kunnen ervaren, vanwege het strakke keurslijf waarin zij zich nu bevinden.

De Partij Voor de Vrijheid is vertegenwoordigd in de gemeenteraden van Den Haag en Almere. Is daar voor Wilders dan misschien iets te halen wat een beetje weg heeft van een partijleider naar het PVV-profiel? In Den Haag zal dat lastig zijn. Raadsleden met enige potentie zijn de voorbije tijd al door Wilders weggeplukt ten gunste van de Kamerfractie, zoals Fritsma, Machiel de Graaf, Karen Gerbrands en Leon de Jong, overigens geen van allen zwaargewichten. Ook Almere heeft weinig te bieden.

Wilders is dus voor zijn opvolging min of meer gedwongen verder te kijken dan ‘zijn’ huidige lokale en landelijke volksvertegenwoordigers. Zijn initiatief om het land in te gaan, op zoek naar raadsleden voor de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar, zou die zoektocht wel eens als werkelijk motief kunnen hebben. Slim, want op die manier is dat afstropen van het land geen gezichtsverlies voor de huidige PVV Kamerleden en geeft bovendien Wilders zelf ook niet een brevet van onvermogen betreffende zijn eigen fractie af.

Nou zijn er in het verleden wel vaker mensen in het land uit de klei getrokken die later al dan niet aangenaam verrasten op het landelijk politieke toneel. Maar gevreesd moet toch worden, althans voor Wilders zelf, dat hij ofwel gevangen zit in een door hem zelf ontworpen constructie, ofwel op enig moment het risico van een ineenstorting van zijn partij zal moeten nemen.

Foto: CC  Metropolico.org