Zalm-onderzoek moet weg bij De Nederlandsche Bank

een man die zijn ziel voor veel geld had verkocht aan Mephisto Scheringa. Dat beeld werd in de daaropvolgende week door de media nog flink aangedikt. Zalm zelf zei een week lang niets, maar aan het eind van de week werd het hem kennelijk te veel en probeerde hij het beeld dat van hem was ontstaan enigszins bij te werken.

Bij RTL Z verklaarde hij dat hij zijn best had gedaan in zijn DSB tijd de kwaliteit van de kredietverlening te verbeteren. Dat was dus niet Dr Faust die we hoorden, maar meer ‘een burgemeester in oorlogstijd’: het beleid was wel immoreel, maar zonder Zalm was het nog erger geweest. Dit beeld zal hem ook niet helpen zijn reputatieschade te herstellen, al dacht hij daar zelf anders over, want hij zei ook nog ervan overtuigd te zijn dat onderzoek hem vrij zou pleiten.

Dat onderzoek naar het functioneren van Zalm als bestuurslid van de DSB bank wordt door, onder meer, De Nederlandsche Bank (DNB) uitgevoerd. Als Zalm een ‘eerlijk proces’ verdient, moet DNB het Zalm-dossier onmiddellijk aan de commissie Scheltema overdragen die momenteel het hele DSB-dossier aan het lichten is. De DNB kan in dit onderzoek geen onafhankelijke en objectieve partij zijn. De DNB heeft immers eind 2008 aan minister Bos toestemming gegeven Zalm als bestuursvoorzitter van ABN/AMRO te benoemen. Met andere woorden, Zalm heeft al eens de integriteitstoets van DNB doorlopen en een goedkeurend stempel gekregen. Als het DNB-onderzoek nu zou uitwijzen dat die stempel ten onrechte is gezet, zou dat voor DNB zelf ook belastend zijn, want dan heeft DNB het eerdere onderzoekswerk kennelijk niet goed gedaan. We kunnen het DNB niet aandoen dat zij zelf tot deze conclusie moet komen. Vooral niet, omdat als DNB niet tot deze conclusie zou komen, niemand, behalve misschien Wouter Bos en Zalm zelf, het zal willen geloven. Als Zalm wordt vrij gepleit door DNB, dan veegt DNB toch vooral haar eigen straatje en het straatje van Bos schoon, zullen velen geneigd zijn te denken. Omdat de gegevens waarop de conclusies gebaseerd zullen worden, ook nog eens geheim blijven, zodat niemand de conclusies zal kunnen controleren, zal er des te meer reden zijn een voor Zalm positieve uitslag van het DNB-onderzoek te wantrouwen.

Kortom, als Zalm door DNB niet wordt vrij gepleit, dan moet de medeplichtigheid van Zalm aan het immorele kredietbeleid van DSB wel heel ernstig zijn: DNB is dan immers bereid het eigen beoordelingsvermogen in twijfel te trekken. Als Zalm wel wordt vrij gepleit, zal de waarde daarvan twijfelachtig zijn omdat buiten de DNB vrijwel niemand zal weten of dit oordeel tot doel heeft DNB zelf vrij te pleiten, of misschien toch Zalm. Het is dus ook in het belang van Zalm zelf om het onderzoek naar zijn functioneren bij DSB snel bij DNB weg te halen en om zo veel mogelijk de gebruikte bronnen na het onderzoek openbaar te maken.