Zenuwachtig GroenLinks moet terug naar de wortels

GroenLinks doet het matig in de peilingen. Net zoals de PvdA weet GroenLinks geen virtuele winst te boeken, in tegenstelling tot SP en D66. Ook is Jolande Sap nog bezig haar gezag bij kiezers op te bouwen, wat logisch is omdat ze relatief kort partijleider is. Dit alles maakt sommige Tweede Kamerleden zenuwachtig. GroenLinks mag niet meer flirten met de SP en moet vooral samenwerken met D66, zeggen ze. Hopelijk laat Jolande Sap zich niet gek maken en trekt ze haar eigen plan.

Wat betreft de AOW, pensioenen en de Europese Unie staat GroenLinks dichter bij D66 dan de SP. Ik ben daar als GroenLinkser blij mee. GroenLinks durft verworven rechten ter discussie te stellen, richt zich op toekomstige generaties en wil creatief meedenken over nieuwe sociale stelsels. GroenLinks is meer dan een protestpartij. Maar dat betekent niet dat GroenLinks een soort kloon van D66 zou moeten worden.

De partij van Pechtold staat er niet om bekend serieus werk te maken van de spreiding van kennis, macht en inkomen. D66 steunt van oudsher denivelleringoperaties: het vergroten van inkomensverschillen. De partij toont zich vaak een slippendrager van het neoliberalisme. Over militair ingrijpen worden geen principiële discussies gevoerd door de mensen van het redelijk alternatief. Naïef, volgzaam en weinig kritisch staan zij tegenover oorlogvoering door westerse mogendheden alsof die op basis van louter humanitaire overwegingen zouden plaatsvinden.  

Kortom: GroenLinks is een unieke partij en onderscheidt zich zowel van de SP als van D66. En niet in de laatste plaats door echt groene en duurzame keuzes te maken. De partij moet zich niet afzetten tegen de ene politieke partij en tegelijk aanschurken tegen de andere. Daarmee lijkt GroenLinks op een zoekende puber zonder karakter en kleur. Profileer je liever als de échte groene partij van Nederland die serieus werkt maakt van een radicaal duurzame economie en tegelijk sociale en vreedzame keuzes wil maken, ook voor toekomstige generaties.

De zenuwachtige Tweede Kamerleden van GroenLinks denken te veel in termen van macht. Als D66 niet wil meedoen aan de actie ‘Een ander Nederland’ met Cohen en Roemer, dan is dat geen probleem voor Jolande Sap maar vooral voor D66 dat blijkbaar weinig moeite heeft met de sociale kaalslag die mensen in een achterstandpositie nu treft. Bovendien: op andere terreinen werkt Sap keurig samen met D66, bijvoorbeeld ten aanzien van natuurbehoud.

De SP is er voor de onderklasse en D66 is nogal elitair. Ook dat speelt een rol. Job Cohen stelde onlangs dat de PvdA juist de brug wil slaan en de verbindende schakel op links wil zijn. Dat is een vruchtbare insteek waar GroenLinks met een groen en duurzaam verhaal aansluiting bij zou moeten zoeken.

Ik hoop en verwacht dat Jolande Sap zich niet gek laat maken. Als partijleider zal zij, zo verwacht ik, karakter tonen aanstaande zaterdag tijdens het partijcongres. GroenLinks is van oudsher méér is dan een mix van socialisme en liberalisme. De voorlopers van GroenLinks kenmerkten zich door radicaliteit die geworteld is in een grote betrokkenheid bij alles wat leeft. Denk aan het pacifisme, de Derde Wereldbeweging en een ecologisch bewustzijn. Geen platte belangenbehartiging, maar radicaal en belangenoverstijgend durven denken. Dit maakt zowel PvdA, D66 als SP tot bondgenoten van een inhoudelijk sterk en visionair GroenLinks.

Dit stuk verscheen eerder op de weblog van Theo Brand Volg Theo Brand op Twitter