Ziek van mijn werk

Ik ben volgens politici diegene die met zijn poten in de modder staat. En zo voel ik het meestal ook, en op die manier sta ik elke dag voor de klas.

Maar afgelopen donderdag heb ik iets gedaan wat nieuw voor me is. Ik heb mij ziek gemeld. Alleen, ik was niet ziek. Wel had ik de hele nacht wakker gelegen. En had ik een vreselijk beroerde nacht gehad, omdat ik had lopen piekeren over mijn werk en de werkdruk die ik ervaar.

Intermezzo Docent zijn op een middelbare school is mooi werk. Waarom? Omdat leerlingen echt zijn. Leerlingen hebben bijvoorbeeld nog niet geleerd, dat wanneer iemand onzin vertelt, je daarnaar behoort te luisteren. Nee, ze zijn zo eerlijk om er dan doorheen te praten. Wij volwassenen luisteren in zulke gevallen braaf. Leerlingen zijn ook oprecht. Je moet het alleen wel leren lezen. Als een leerling zegt “maatschappijleer is niet echt kut”, dan wordt er bedoeld dat het vak of de docent leuk is. Leerlingen zeggen ook gerust de vreselijkste dingen. Daarnaast zijn leerlingen een soort spiegel die haarfijn reageren op hoe jij je voelt. En waarom ik het ook mooi werk vind? Omdat ik soms denk dat je als docent het verschil kan maken voor een leerling.

Als docent ervaar ik een hoge werkdruk. Ik was in bed in mijn hoofd aan het malen gegaan. Ik was het overzicht kwijtgeraakt van wat ik allemaal nog moest doen. Ik had het idee dat het aan mij lag. En ik voelde mij knap beroerd. Dus had ik mij ’s ochtends ziek gemeld, omdat ik echt niet voor een klas vol spiegels durfde te gaan staan. In plaats daarvan ben ik die ochtend op aanraden van de onderwijsraad tijd gaan schrijven. Uit het tijdschrijven kwam naar voren dat ik de helft van mijn tijd les geef, een kwart bezig ben met leerling/mentortaken en dan nog een kwart van de tijd over heb om te vergaderen, lessen voor te bereiden, lokaal op te ruimen, kennis te verdiepen, kopiëren, onderwijs te ontwikkelen, ouderbezoeken te plegen, etc. Toen ik al die werkzaamheden allemaal op een rijtje had gezet, begreep ik beter waarom ik het overzicht was kwijtgeraakt. Wil ik goed werk leveren, dan kom ik tijd tekort!

Ik zag er erg tegenop om vrijdag, na een dag thuis zitten, weer naar school te gaan. Maar toen ik mijn mentorklas weer inliep, ik de mopperende stinkende pubers zag zitten, wist ik weer: Ik ben docent! De overheid kan nog heel lang blijven bezuinigen op het onderwijs, de werkdruk verhogen etc., maar als je eenmaal bevangen bent door het vak, dan blijf je toch wel.