Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Verdacht: zo pakt etnisch profileren in de praktijk uit

  •  
10-12-2018
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
177 keer bekeken
  •  
Op de Internationale Dag van de Mensenrechten, maandag 10 december, was de documentaire Verdacht te zien bij KRO-NCRV. In deze documentaire van filmmaakster Nan Rosens in samenwerking met waakhond Control Alt Delete doen Nederlanders verslag van hun onthutsende ervaringen met de politie, waarbij simpelweg hun huidskleur hen automatisch tot verdachte maakte.
De hoofdpersonen in Verdacht verschillen in leeftijd en afkomst en hebben uiteenlopende beroepen: installateur, leraar, advocaat, militair, politieagent. Ze hebben echter één overeenkomst: de politie wil op straat regelmatig van ze weten wie ze zijn, wat ze op die plek doen en waar ze naar toe gaan. Wat is de impact van deze staande houdingen door de politie op deze burgers?
Onontkoombaar en recht in de lens beantwoorden de hoofdpersonen in Verdacht de vraag: ‘Welke ervaring met de politie is jou het meest bij gebleven?’ De een vertelt over de vernedering ten overstaan van zijn moeder, een ander hoe hij is uitgemaakt voor aapje.
Een van de personen die in Verdacht uitvoerig aan het woord komt, is politieagent Anis Rais. Toen Rais in 2016 zijn minderjarige broertje hielp met het doen van een aangifte, werd hij onrechtmatig aangehouden. Zijn mede-agenten geloofden simpelweg niet dat iemand die eruit zag als hij ook een agent kon zijn. Eerst werd hem gevraagd of hij wellicht de schoonmaker was, maar in minder dan één uur tijd ging Rais van hoofdagent naar arrestant en werd daarbij agressief en vernederend behandeld. Nadat Rais daarvan aangifte wilde doen, begon de politie met actief tegenwerken. Het blijkt voor Anis onmogelijk om zijn gelijk te halen. De politie heeft tot op heden geen excuses aangeboden en Anis zit al ruim twee jaar thuis met PTSS. Lees hier het volledige verhaal van Anis Rais (.pdf).
Verdacht werpt een indringende blik op hoe het voelt om bij voorbaat verdacht te zijn: de onmacht, irritatie, vernedering, vervreemding en de woede. Desondanks portretteert filmmaker Rosens de hoofdpersonen niet als slachtoffers:
"Zij beschrijven hun ervaringen met etnisch profileren en politiegeweld, wat zij feitelijk hebben meegemaakt en hoe zij zich daarover voelen. Deze mensen voeren een emancipatiestrijd in de hoop verandering in de samenleving teweeg te brengen."
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.