Het is genoeg geweest

Zondag reden truckers en sympathisanten tergend langzaam over de snelweg om te protesteren. Voor vrijheid. Dat is op zich mooi. Afgezien van misschien de vakbond van cipiers is iedereen voor vrijheid. En als er een symbool van pure vrijheid bestaat dan is het toch wel de snelweg. Eindelijk een protest dat dit land verenigt. Vrijheid! Eenheid! Waarheid!

Er ontstonden files. In Brabant knalden wat auto’s op elkaar. Kan gebeuren. Iedereen weet dat de strijd om vrijheid gepaard gaat met offers. Het beleg van Leiden, de slag om Arnhem, de botsing op de A2 bij Leende.

Toch bekroop me ook langzaam een gevoel van twijfel. Ik weet, dat is het eeuwige excuus van de lafaard. Echte strijders, zoals die van het konvooi, kennen geen aarzelingen. Ze zijn overtuigd van hun gelijk. Danny bijvoorbeeld, een deelnemer die tegenover RTV Oost uitleg gaf. Hij droeg niet als Che Guevara een baret maar een platte pet die hem het aanzien gaf van een tuinman uit een Engelse tv-serie. Danny, de gewone man. Danny met de pet. De stem van de zwijgende meerderheid. Danny zei dat hij 63 was en nooit eerder gedemonstreerd had. Kernwapens, woningnood, apartheid, Golfoorlog, klimaatcrisis, terroristische aanslagen, fascisme, nooit was het voor Danny ernstig genoeg geweest om in actie te komen. Maar nu wel. Nu kon hij niet anders. ‘Het is genoeg geweest. We willen onze vrijheid terug’.

De twee zinnen brachten me in totale verwarring. Er stond me bij dat vrijwel alle maatregelen een week eerder waren opgeheven maar misschien had ik dat verkeerd begrepen. Deed ik in mijn onwetendheid allemaal dingen die verboden waren? De koffie met appeltaart bij Mevrouw Van Zanten, het bezoek aan de Hema, de Kunsthal, de wandeling door het park, kaartjes kopen voor Wende Snijders, naar de film. Ik kon me niet herinneren dat ik ergens verbodsborden had zien hangen of tegengehouden was door de politie. De clubs? Ja, die zijn nog steeds dicht. Was die pet een uitgaanstrend die ik gemist heb? Zou Danny snakken naar het nachtleven van Almelo?

Ik ging met knikkende knieën naar rijksoverheid.nl om te achterhalen waar Danny het precies over had. Het kostte me moeite om een overzicht te vinden. En daar stond eigenlijk helemaal niks in.

Wacht. Ineens begreep ik Danny. Typisch weer zo’n streek van de overheid: verbieden ze van alles, vertellen ze het tegen niemand. Vind je het gek dat mensen dan woest worden? Volgende keer doe ik ook mee met het konvooi. Het is genoeg geweest. Weg met de onderdrukking. We hebben recht om te weten wat er allemaal niet mag.