Thierry Baudet en zijn zakkenvullers

Thierry Baudet duidt zichzelf aan als historicus omdat hij aan de Universiteit van Amsterdam met goed gevolg een bachelor in dat vak heeft gehaald. Wij oude knarren duidden die graad soms nog aan als kandidaats en als we heel erg tot die categorie behoren als ‘kantjes’. Wie het daarbij liet, gold in onze tijd als gesjeesd.

Thierry Baudet is dan ook een gesjeesd historicus en hij gaf daar – laten we eerlijk zijn – in de laatste uitzending van Jensen blijk van door te beweren dat Benito Mussolini lid was geweest van de communistische partij toen Lenin zijn machtsgreep nog moest plegen en terwijl de duce in spe zich al lang ver van het socialisme had verwijderd.

Toch zou het best kunnen dat Thierry Baudet – voor zover zijn voedselvergiftiging hem niet verhindert helder te denken – het beeld voor ogen krijgt van koning Willem I, medegrondlegger van het koninkrijk. Net als bij Henk Otten was het bij deze monarch niet altijd even duidelijk of hij zat te rommelen in de staatskas dan wel in zijn persoonlijke portemonnee. Dit heeft er mede toe geleid dat deze Willem zich na zijn aftreden met zijn miljoenen en zijn liefje kon terugtrekken in Berlijn terwijl hier te lande de minister van Financiën zich geconfronteerd zag met een staatsbankroet.

Dat losten ze toen op door de houders van staatsleningen te laten bloeden: die kregen anderhalf procent van de nominale waarde van hun inleg als ze beloofden daarna niet meer te zeuren. Vervolgens trad een nieuwe minister van Financiën aan, Floris Adriaan van Hall, die dreigde de inkomstenbelasting uit te vinden tenzij de lui die net zo de mist in waren gegaan, aan een nieuwe staatslening van honderd miljoen mee zouden doen. Daar hebben zij toen om erger te voorkomen mee ingestemd. Het kostte nog grote moeite om Willem I in zijn Berlijnse villa te dwingen om ook zijn deel van de verantwoordelijkheid te nemen.

Ja, daar denken zelfs gesjeesde historici aan als zij in eigen gelederen een persoon aantreffen die overeenkomsten vertoont met Willem I. Ook Henk Otten schoof met de dukaten tussen de partijkas en zijn eigen bankrekening. Hij meent nog heel wat tegoed te hebben van de FvD, zoals Willem I ook vond dat het koninkrijk hem wel wat verschuldigd was.

Volgens de NRC heeft Henk Otten de dertigduizend euro, die hij zichzelf had toegekend wegens buitengewone inspanningen ten voordele van het FvD, weer teruggestort omdat hij begreep niet geheel reglementair te hebben gehandeld. Maar hij wil dat geld nog steeds hebben want hij heeft er naar eigen zeggen hard genoeg voor gebuffeld.

Hieruit blijkt een minder nonchalante omgang met financiën als bij Baudets hoveling Hiddema, die naar eigen zeggen niet eens mérkte dat hij jaarlijks 24.000 euro ontving als vergoeding voor niet gemaakte kosten in verband met zijn woonstee. Zou hij ook nooit beseft hebben dat partijvoorlichter Jeroen de Vries vijftienduizend euro uit de partijkas kreeg als vergoeding voor mantelzorg in de weken rond zijn heupoperatie?

Het lijkt Willem II wel, de zoon van Willem I, die zijn geld op grote schaal uitgaf aan wijntje, treintje én heintje waardoor hij in dat homovijandig tijdperk ook het nodige kwijt was aan zwijggelden. Ja, de historische parallellen liggen voor de hand.

Kosmopoliet zijnde – oikofoob in de bewoordingen van Baudet – moest ik eerst aan een ander persoon denken uit een recenter verleden: Ferdinand Marcos, president van de Filipijnen. Daar heb ik al eerder wat over geschreven. Maar – dat moet ik eerlijk toegeven – ook hij ons thuis ligt voldoende vergelijkingsmateriaal. De vraag is wel: kan Davide net zo gevoelig zingen als wijlen Imelda Marcos ?

Naschrift: effe nog over die staatslening en hoe ze de mensen daarmee bij de neus namen. Eerst kondigde Napoleon af dat hij de rente op de staatsschuld eenzijdig met tweederde verminderde omdat bruin het anders niet kon trekken. Na Napoleons val erkende Willem I meteen de totale staatsschuld en alle daaraan verbonden verplichtingen. Helaas was de staatskas leeg en daarom werd er elk jaar onder de rechthebbenden geloot wie zijn geld kreeg en wie nog moest wachten. De koning vertelde er niet bij dat op die manier de laatste loterij in 2009 of daaromtrent gehouden zou worden. De vroege financiële geschiedenis van ons koninkrijk is heel interessant en ik denk dat zelfs mannen als Henk Otten, die tenslotte nog bij Lehman Brothers heeft gewerkt, ervan op nieuwe ideeën komen.